woensdag 29 december 2010

Hoera, de dagen lengen...!

26 december 2010.


de dooi heeft zich ingezet...













bijna van zijn stokje gevallen...











Sneeuw en een blauwe hemel,
bomen die hun  armen strekken
naar de zon,
die alles kleurt in een helder licht,

dit is voor mij
een mooi, natuurlijk en winters gedicht.






Moge 2011 U veel vreugde brengen,
een goede gezondheid,
en elke dag een gulle zonnestraal,
die de koude en de zorgen verdrijft...

ria39


Als toemaatje:

maandag 13 december 2010

En het licht scheen in de duisternis,

maar de duisternis nam het niet aan...

we zijn inmiddels in de derde week van de advent...

"Kom, O Heer en wacht niet langer,
kom ons redden in deze tijd."

ria


zaterdag 11 december 2010

De Terugkeer...






Ik heb momenteel weinig tijd voor bloggen
en bezoekjes afleggen,
daarom graaide ik in mijn oude doos.

Binnenkort ziet U mij weer bij u op bezoek.
Nog een beetje geduld aub. Dank!

liefs,
ria39

dag 2



Hier ziet het gras terug groen,
zijn de straten schoongeveegd,

toch blijft in mijn  hart
de winter synoniem van sneeuw en ijs,

Maar nu ik zelf ouder ben geworden,
begrijp ik beter
dat het voor velen niet zo vanzelfsprekend is.

Ik ga nog even verder
met mijn winter poëzie...
die doet niemand kwaad.

Een fijn weekend,
ria

vrijdag 10 december 2010

Uit de oude doos:




.


wordt vervolgd,
voor elke dag één...

ria

ps. U kunt de foto's vergroten door er op te klikken.

donderdag 9 december 2010

Eenvoudig maar zo mooi...

Winterstilte
 .
De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.
.
De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
.
De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)

woensdag 8 december 2010

Feest van Maria

Madonna van Fra Fillipo Lippi (1406-1469) Firenze

Vandaag viert de kerk het feest van Maria Onbevlekte Ontvangenis. 

De Onbevlekte Ontvangenis van Maria is een dogma van de Rooms-katholieke Kerk
 dat op 8 december met een hoogfeest gevierd wordt.
Het dogma bevestigt de bijzondere status van Maria door vast te stellen
dat zij ter wereld kwam zonder door de erfzonde te zijn belast.

Zij ontving, met andere woorden, een onbevlekte ziel.
Op haar ziel werd door God reeds tevoren de zuiverende werking
van de toekomstige Verlossing door haar Zoon Jezus Christus toegepast.

Voorbestemd om de moeder te worden van Gods Zoon,
moest zij smetteloos zijn, zoals in de Schrift wordt voorspeld.


In dit schilderij, van de hand van de meester F. Lippi,
straalt alle innerlijke en uiterlijke schoonheid van de mens,
geschapen naar Gods beeld en gelijkenis.

Toen ik gisteren deze reproductie terugvond werd ik zo blij van binnen.
Spontaan kwam volgend lied mij in gedachte:



Daar bloeide ene lelie
Daar bloeide ene lelie met zuiverlijke pracht
Voor eeuwen en tijden in 't diepst van Gods gedacht'
Zij was toch zo schone!
Zij bloeide toch zo blank!
Er looft haar naar waarde noch mens, noch eng'lenzang
Vandaag is de lelie zo menig' eeuw verbeid
Op aarde ontsproten in reine heerlijkheid
't Zijt gij, O Maria, O lelie, eeuwig schoon
Gods bruid en Gods dochter en Moeder van Gods Zoon!
Al de engelenkoren begroeten heden de aard'
Zij heeft hun, o wonder, een koningin gebaard
O hemelse lelie, gij zijt onz' eeuw'ge roem
Gij zijt van de wereld de vlekkeloze bloem!

Ik wens U ook een blije en gezegende dag

ria

maandag 6 december 2010

Wie of wat ben ik?

Vertel mij,
kan je raden?


wie ik ben
of


wat ik was?

ria39


Tip 1 - ik ben des lentes...


vrijdag 3 december 2010

Kleuren...


op één van onze voedertafels...



een spatje zon...



poedersuiker, neen geen sneeuw maar rijm...



enkele dagen later...rood van de kou!



hoe houden ze het vol?



vurige liefde trotseert de kou!



sneeuwbloemen, de sedum is de gastheer...



warm en mooi...



detail kleurt het leven...



op zijn gemak, een vink...



een broer of neef...



geen kerstalletje, wel een voederhuisje...



bevroren vijvertje, op de bodem slapen de bruine kikkers...



van achter het keukenraam...



een kouwelijke merel...



de vinken zijn goed gelukt dit jaar...



Vlaamse gaai, ofte in het vlaams "rotzak".



van achter mijn keukenraam...



ik schenk mijn hart, rode sierappeltjes
van de Malus Evereste in onze tuin...


en nu...
mijn voeten vegen.

Ik bedoel niet dat ik er mijn voeten aan veeg,
(kennen de Nederlanders deze uitdrukking ook?)
maar dat ik mijn voeten afveeg aan de mat.

Een grapje op deze koude dagen verwarmt het hart,
ja toch?

winterse groeten,
ria39