dinsdag 30 oktober 2012

Afscheid



 
De laatste vonken 
van haar leven, 
soms zichtbaar, 
voor even, 
dan weer 
verdwenen, 
ogen toe, 
lichaam zo moe. 

Alles gebeurt 
buiten haar om, 
geen veerkracht meer, 
noch wat zij wil; 
weinig spreken, 
veel vergeten; 
zo snel vergaat, 
dat bleke leven. 

Wordt dan 
toch waar 
wat zij toen zei:? 
"mijn leven 
eindigt vlug!" 
"Neen,"zei ik, 
"jij wordt honderd". 

Ik vrees van niet, 
maar zij is klaar, 
om naar 
haar geliefde 
toe te gaan. 
Meer dan vijftig jaar, 
waren zij 
een gelukkig paar. 

Ik wens je goede reis, 
behouden vaart; 
en beloof je, dat ik 
je niet vergeten zal. 

Denk jij daarboven 
ook aan ons, 
hier nog 
op deze aard? 

ria 
15.2.2012 

enkele dagen later, 
terwijl ik zelf in het ziekenhuis lag overleed zij.

Dag lieve vriendin, hoe is het daarboven? 


 

5 opmerkingen:

greet's foto's zei

lieve Ria,wat een mooi gedicht,het is altijd erg om een geliefde vriend te moeten missen.
hoe is het nou met jou en je echtgenoot.

vriendelijke groeten greet

Ina zei

Heel veel sterkte Ria !
Wat heb je het mooi verwoord...

willy zei

dat is bijzonder mooi Ria

sterkte toegewenst

hopleijk gaat alles goed met jullie

Ans van Ispelen zei

Wat is dit mooi.
Ik ben er even stil van,Ria.

Groetjes Ans

Helma zei

Werkelijk een heel mooi gedichtje Ria, en zo mooi omschreven.
het is altijd naar om een dierbare te moeten missen.

Liefs, Helma