maandag 30 december 2013

Afscheid en Weerzien!



Zolang de maan, de zon en de sterren




ons op dit aardrijk vergezellen,




zolang mogen wij uitkijken en hopen




op betere tijden!



2014 komt eraan,
dit oude jaar vaarwel gezegd,
't bracht oorlog, miserie, rampen aan,

laat ons hopen en wensen
dat in het Nieuwe Jaar
de mensheid zich beter mag verstaan.

ria


vrijdag 27 december 2013

Terugblik


Kerstmis, vroeger bij ons thuis!

Ken je ze nog, die oude blikken dozen van talk om de kindjes te verzorgen? Ze werden bewaard en als het Kerstmis was werden ze verpakt in zilverpapier, verzameld uit de chocolade repen.  Mijn vader tekende kerstfiguurtjes, die werden er op gekleefd. En een gouden koordje om op te hangen.
Ze schitterden niet zo fel als onze hedendaagse bollen, maar ze waren stemmig in het kaarslicht, van de echte flakkerende kaarsjes. Dennenappels, zilver gekleurd en engelenhaar. Dat laatste vond ik het mooiste. En de geur van het verse groen van de kerstboom, die naar terpentijn rook, dat vond ik geweldig. De kerststal had mijn vader zelf geschilderd en gemaakt uit stevig karton. Het was een mengeling van Pieck en Timmermans. Ik weet spijtig genoeg niet waar hij gebleven is. Tussen 1946 en 1949 waren we met vier zusjes. Broertje werd geboren in de lente van 1950. Helaas moesten we die zomer verhuizen, uit ons warme nestje. Maar ik vertoef nog een tijdje in gedachten en herinnering in mijn geboortehuis.

Het was een eenvoudige werkmanswoning, maar wel met twee verdiepen. Mijn vader die zo ontzettend veel hield van zijn jonge bruid, had op de eerste verdieping een klein appartement voorzien voor zijn schoonouders. Mijn moeder was de jongste uit een gezin van vijf en ze vond het zo erg dat ze haar bejaarde ouders alleen moest achterlaten. Dus verhuisden de grootouders mee naar de nieuwe woning.

Kerstmis was voor mij het mooiste feest van het jaar. Zoals ik mij de zomers herinner als warm en fel, zo herinner ik mij de winters met sneeuw en ijs. Binnen ronkten het kacheltje. Er was een voorkamer, waarvan de deuren openstonden als er gefeest werd. Dan leek de woonkamer eens zo groot. In de woonkamer stond een kachel, “ een continue “ genaamd. Die kon men dag en nacht brandend houden.

Mijn moeder had gouden handen, uit weinig toverde ze veel, vooral veel liefde en genegenheid. Mijn vader was de kunstenaar, in woord en beeld, mijn moeder was de decoratiste. Slingers engeltjes en sterrren zweefden boven onze hoofden en kaarsjes maakten het geheel stemmig. De oude radio speelde in die tijd nog echte kerstmuziek.

In de kleine keuken stonden moeder en grootmoeder samen aan het fornuis, dat nog met kolen gestookt werd, maar een goede, grote oven bezat. Ook het gasfornuis met 2 branders was in gebruik, want de zussen en hun gezin kwamen meevieren.  Mijn grootmoeder, klein maar vinnig, was een echte keukenprinses. In haar jeugd had ze “gediend”, zo noemde men dat, bij rijke burgers. En haar moeder was zowel vroedvrouw als kokkin geweest. Daarom moest Marieke, mijn grootmoeder, dikwijls haar moeder vervangen thuis en voor haar vader en broers zorgen.

Ze is maar tot haar negende naar school geweest. Maar ze was een echte autodidact, ze leerde zichzelf lezen. Ik herinner mij, dat zij later elke dag de krant las van voor tot achter en zo wist te vertellen wat er overal in de wereld gebeurde. Toen ze 14 was werd ze als dienstmeisje uitbesteed in rijke gezinnen. Maar dat is een verhaal apart, soms zelfs echt tragisch.

Kerstavond vond ik het mooiste deel van het Kerstgebeuren.  Dat werd in intieme kring gevierd. We luisterden naar mooie kerstmuziek,  mijn vader vertelde kerstverhalen, mijn grootvader, die een prachtige stem had, zong de kerstliederen voor en wij zongen samen het refrein. Er waren kleine geschenkjes, meestal zelfgemaakte dingen, want er was geen geld voor dure dingen. Mijn moeder was naaister, zelf kon ik toen al breien en haken. Heel het jaar door spaarde mijn moeder om van Kerstmis een echt feest te maken, ze had er een geheim spaarpotje voor. Later, kregen wij van onze grootmoeder, grootvader was inmiddels overleden, een zilveren muntstuk, ook daar spaarde moemoeke lange tijd voor.

Op kerstavond gingen we allen met een tevreden gevoel naar ons bedje, met een warmwater kruik, voor onze voetjes, want er was geen verwarming op de hoogste verdieping. En dikwijls stond het ijs op de ramen van enkel glas. Maar we sliepen per twee, lepeltje in lepeltje, lekker geborgen en warm.

Kerstdag begon met de Eucharistieviering in de parochiekerk, waarin regelmatig kinderen en volwassenen een taak te vervullen kregen, rond de kerststal, of zingend. Dat was in die tijd een beetje revolutionair, vermits de Missen toen nog in het Latijn gebeurde. Terug thuis werd er ontbeten en luisterden we naar de rechtstreekse uitzending van uit Rome met de zegen Urbi et Orbi, aan de Stad en aan de Wereld.

Daarna was het tijd om de  tafels feestelijk te dekken, met dennengroen en dennenappels. Ook kleine rode appeltjes en linten van dezelfde kleur en echte zelfgenaaide, kerstservetten, sierden de tafel. Moemoeke had haar mooiste glazen bovengehaald, want één van de schoonzonen zou voor een paar flesjes wijn zorgen. In de keuken werd de laatste hand gelegd aan de lekkere, maar eenvoudige gerechten, de kalfsfricassee pruttelde op een laag vuurtje en de tomatensoep met ballekens stond te blozen van contentement!

De drie zussen, die ieder een echtgenoot en samen tien kinderen meebrachten, hadden ook voor kleine geschenken  gezorgd. Een pakje echte “goei boter”, een doos koekjes van Delacre, sinaasappelen recht uit Spanje. De voorkamer, waar een klein “duvelke” brandde, was omgetoverd tot kinderparadijs. De oudsten waren tien, de jongste  één tot twee jaar. Zoals we ’s zomers in onze tuin, samen “ vaderke en moederke “ speelden, werd nu Kerstmis en de vlucht naar Egypte nagespeeld.

“Aan tafel!!!!” Dat was maar een woord, de lage tafel gedekt voor de kleinsten, met één van de grote zussen erbij. De grote tafel, voor de volwassenen. Grootvader, vava, zong met zijn mooie tenorstem het gebed voor het eten. “Amen”, klonk het als uit een mond. De tafel, de versiering en vooral het lekker eten, werden gekeurd en door iedereen gewaardeerd. Als dessert was er vanillepudding met warme kersen, in verschillende vormen gegoten. Er werd veel verteld en gelachen en ook toen reeds, herinneringen opgehaald, “weet je nog, toen bij ons thuis….”

Mijn vader, die een schitterende verteller was, kon zowel de kinderen als de volwassenen boeien. Nonkel Jozef, de grappigste van de schoonbroers, moest alle dameshoeden passen en trok daarbij de gekste snuiten. Nonkel Henri, de verzamelaar vertelde over zijn jongste aanwinsten van postzegels en nonkel Marcel genoot glimlachend van het lekkere wijntje, dat hij zelf had meegebracht.

Als de tafel afgeruimd was, doken de drie zussen de keuken in, want ze vonden dat moemoeke en hun jongste zus Louisa reeds genoeg gewerkt hadden. Maria, Annie en Margriet, zorgden er samen voor dat de keuken weer blonk als een spiegel.

In de woonkamer werd vava gepraamd om toch nog eens te zingen. Eigenlijk moest men dat geen twee maal vragen. Ik wed dat menig voorbijganger, als er dan nog waren op dat late uur, stil gestaan heeft voor het huis van nummer vijf en meegenoten heeft, van de meerstemmige zang van Vlaamse maar ook van Franse kerstliederen.

Ik, in ieder geval, voel nog de intense sfeer die ons omringde. Een sfeer van vrede, liefde en vriendschap voor elkaar. Wij vormden echt een grote mooie familie, die altijd voor elkaar, maar ook voor anderen klaarstonden.

Zalig Kersfeest
ria - 25.12.07


U merkt het, dit is lang geleden geschreven, 
maar het leeft innig verder 
in mijn hart.

ria - 27.12.2013



donderdag 26 december 2013

Vroeger jaren





Nog wat nagenieten van Kerstmis.
Voor mij mag dit duren tot Nieuwjaar.

groetjes,
ria 


vrijdag 20 december 2013

VANWAAR ZIJT GIJ GEKOMEN



Jesaja 9:5,6


Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem
Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.


VANWAAR ZIJT GIJ GEKOMEN... 



Vanwaar zijt Gij gekomen,
wij wisten niets van U.
In onze stoutste dromen
was God nooit hier en nu.
Een nieuwe God zijt Gij,
die onder ons wil wonen,
zo ver weg, zo dichtbij.

Gij zijt ons doorgegeven,
een naam, een oud verhaal,
uw woorden uitgeschreven
in ied're mensentaal.
Ons eigen levenslot
met uw geluk verweven,
zo zijt gij onze God.

Gij zijt in ons verloren,
wij durven U niet aan,
uw stem in onze oren,
uw komst in ons bestaan.
Een mens van vlees en bloed,
een kind voor ons geboren,
een naam die sterven moet.

Vredevolle kerstdagen
ria


woensdag 18 december 2013

Wintersprookje van langgeleden.






Helemaal omringd door sneeuw.
Een lekker warm huisje,
waarin je schuilen kan.
Lange wandelingen,
zachte, malse stappen,
tot over je enkels in de sneeuw.

Onderweg halte houden bij een
lekker gestookte vuurpot,
je bijna bevroren neus, ontdooien,
je handen warmen
en stilaan de nevel zien vallen
over het uitgestrekt sneeuwlandschap.

Dicht bij elkaar aanleunen,
een eenzaam, achtergebleven paard strelen.
Hij droeg weliswaar een winterjas.

En dan de winterzon zien ondergaan,
sneeuw in goud zien veranderen.
De terugweg aanvangen
met pillampen en maneschijn.

En thuis komen, in een gehuurd huisje,
met zijn Ardense warmte,
lekkere erwtensoep eten
met bruine, dikke sneden brood,
belegd met echte boter.

En daarna bij het haardvuur,
samen neuriën, zachtjes vertellen.
En genieten, genieten van de rust
en van elkaar, wij de ouders
en de kinderen.
Zalig!

Je zal al wel gemerkt hebben
dat deze droom ooit eens echt gebeurde.
Een weekendje Spa,
en "neen", zei Pientje,
"er zal geen speldenkop sneeuw vallen
dit weekend."

Maar Pietje had ook een bijnaam,
weet je nog, " de leug...."
karrenvrachten sneeuw vielen er.

Resultaat, sneeuwkettingen
en heerlijke wandelingen,
langlaufen en skiën.

Soms zijn dromen geen bedrog.
ria  

maandag 16 december 2013

Weet iemand wat dit is?



Dit komt uit onze tuin.
Staat er eigenlijk al lang, bloeit in de zomer.

Herkent U het?


Het is eigenlijk de eerste keer dat het mij zo opvalt in de herfst.

ria39

zaterdag 14 december 2013

Geschenk



Nog een laat verjaardagscadeau
waarmee ik mezelf heb verwend.



Een tiental orchideeën prijken op onze vensterbanken,
sommige herbloeien, anderen zijn in rust.




Deze had ik nog niet,
ik kon ze voor een prikje kopen.
Ze is zo guitig, met haar lieve sproetjes.

Wij hebben orchideeën  die heel wat jaren oud zijn.
Bloeien ze ergens niet,
ze komen naar hier om te herstellen.




Maar deze soort is niet gemakkelijk in herbloei te krijgen.
Het duurde 3 jaar er is weliswaar maar 1 stengel,
maar ik hoop op meer.




Een ander onderwerp, "de maan."

Hoe noemt men dat "eerste, halve, laatste kwartier, en dan volle maan." ?
Zo kon ik gisteren een bijna volle maan, (laatste kwartier)
met een gouden aureool, op foto vastleggen.

Nog even geduld.
ria




donderdag 12 december 2013

SNEEUWPOEZIE






pps met muziek
klik op dia om verder te gaan.

SNEEUWPOEZIE

ria

woensdag 11 december 2013

ADVENT



Hier schijnt een winterzonnetje.
Ik wens je een mooie dag.

ria

dinsdag 10 december 2013

TERUG IN DE TIJD.




Uit mijn oude doos.
Vroeger maakte ik heel wat powerpoint voorstellingen 
op muziek.

een simpele klik hieronder en u bent....
acht jaar terug in de tijd.


pps voorstelling

- TERUGKEER -





geniet er van
ria

vrijdag 6 december 2013

De Rechten van de mens, of wat er nog van overschiet!


URGENT - DRINGEND
De Rechten van de mens, of wat er nog van overschiet!

Op 10 december is het 65 jaar geleden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de mens werd aangenomen door de algemene vergadering van de VN. Uitgerekend op die dag, dinsdag 10 december, zal om 10.00 uur gedebatteerd worden over het gewijzigde Estrela rapport. De stemming zal plaats vinden om 12.45 uur.

Het gewijzigde rapport zet ouders buitenspel waar het de seksuele opvoeding van kinderen betreft, verheft abortus tot een mensenrecht, beperkt vrijheid van geweten, en exporteert abortus naar landen die ontwikkelingshulp ontvangen.

Het rapport ondermijnt het EBI Eén van ons. 
De stem van 1,9 miljoen Europeanen dreigt te worden gesmoord!!!

Benader uw predikant, uw pastor, en bid of God deze stemming wil leiden voor het leven, tegen de dood.
 
Benader uw politici en vraag of zij hun stem willen verheffen tegen deze wetgeving.

zie link hieronder, breng uw stem uit.

woensdag 4 december 2013

Laat ons een bloem.


Photos from the first FROST on plants and flowers in the garden.



Dit is een lied voor de mensen die zorgen
dat morgen de mensen al dood zullen zijn,




dit is een lied voor de doden van morgen,
begraven, gekist in een stenen woestijn.


Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee,




vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee…


Je breekt en je hakt en je boort door de bergen,
je maakt elke heuvel gelijk met de grond,




de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen,
vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond.


Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee,


vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee…



De vis in de zeeën vergiftigd, gestorven
het zand op de stranden vervuild door mazout,




en jij door de tankers en chequeboek bedorven,
je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.




Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee,




vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee…


En zo zal dan morgen het leven verdwijnen,
verslagen door staal en gewapend beton,


de maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen,
geen mens die nog weet hoe het einde begon.


Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee,



vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,



de wereld die moet nog een eeuwigheid mee…
de wereld die moet…nog een eeuwigheid mee…
een eeuwigheid mee…
een eeuwigheid mee…
een eeuwigheid mee……

LOUIS NEEFS. -  Was hij een profeet?


maandag 2 december 2013

Barmhartigheid.








Zal men ooit de letters tellen
die ik in mijn leven heb geschreven?
MilJoenen, misschien?



Zal men ooit de naastenliefde meten
die ik in mijn leven heb beleefd?
Heuvels? misschien.

Zal men ooit het verdriet scannen
dat ik anderen heb aangedaan?
Dalen? hoop ik.

Zal men ooit de gebeden lezen,
die mijn leven hebben opgefleurd?
Bloementuinen, hoop ik?

Zal men ooit Gods genade meten,
die ik van Hem ontving?
Oneindig, herinner ik mij!

En zal Hij elk tekort aan liefde
van mij aan Hem, vergeven?
barmhartigheid, dat hoop ik!


Ria
Nacht 1.12.13

Hoe komt men erbij een tekst te schrijven, een gedicht misschien?
Wat leeft er in de geest van de mens, om gedachten zo maar een vorm te geven?
Bezinning, verwarring, nood om zich uit te drukken, nood aan vergeving?
Wie zal het zeggen (bij klaarlichte dag). De nacht heeft zijn eigen taal.       Slaapwel!.