Helemaal omringd door sneeuw.Een lekker warm huisje,waarin je schuilen kan.Lange wandelingen,zachte, malse stappen,tot over je enkels in de sneeuw.Onderweg halte houden bij eenlekker gestookte vuurpot,je bijna bevroren neus, ontdooien,je handen warmenen stilaan de nevel zien vallenover het uitgestrekt sneeuwlandschap.Dicht bij elkaar aanleunen,een eenzaam, achtergebleven paard strelen.Hij droeg weliswaar een winterjas.En dan de winterzon zien ondergaan,sneeuw in goud zien veranderen.De terugweg aanvangenmet pillampen en maneschijn.En thuis komen, in een gehuurd huisje,met zijn Ardense warmte,lekkere erwtensoep etenmet bruine, dikke sneden brood,belegd met echte boter.En daarna bij het haardvuur,samen neuriën, zachtjes vertellen.En genieten, genieten van de rusten van elkaar, wij de oudersen de kinderen.Zalig!Je zal al wel gemerkt hebbendat deze droom ooit eens echt gebeurde.Een weekendje Spa,en "neen", zei Pientje,"er zal geen speldenkop sneeuw vallendit weekend."Maar Pietje had ook een bijnaam,weet je nog, " de leug...."karrenvrachten sneeuw vielen er.Resultaat, sneeuwkettingenen heerlijke wandelingen,langlaufen en skiën.Soms zijn dromen geen bedrog.ria
woensdag 18 december 2013
Wintersprookje van langgeleden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
heerlijk gedicht, ria, van je winterse droom, daar in de ardennen! ;-))
ja, die pien ..
waar is de tijd, eh? ;-)))
Een droom die je niet meer afgenomen kan worden.....
En je geniet er nog lekker van na.
Wat een prachtig gedicht Ria!
Ik droom mee van een witte kerst....
Fijne dag,
grtjs Vanessa
een witte kerst, ziet er nu precies niet in..
groeten
Fijn,dat deze droom dus waarheid werd.
Erg mooi beschreven en de foto met de sneeuwvlokjes vind ik ook al zo prachtig.
Groetjes Ans
Een reactie posten