donderdag 28 april 2016

Heuvelland in de Westhoek - deel 7


WAT VOORAFGING:
deel 1  -  deel 2  -  deel 3  -  deel 4  -  deel 5  -  deel 6



De morgen is nog jong!
Het belooft een stralende dag te worden.


...als soldaten in het gelid.


Langzaam toeren we door het landschap,
om andere herinneringen op te halen.


Op weg naar de SCHREVE,
waar de ene kant van de straat Vlaanderen is
en vijf passen verder ben je in Frankrijk.




In het landschap tekens van de Vlaamse vroomheid...



De Vitse molen, waar we vroeger op vakantie kwamen.
LINKS: Vlaanderen, RECHTS: Frankrijk




De boer en boerin zijn ondertussen flink bejaard,
maar de poesjes vertegenwoordigen de jeugd.




...zover het oog maar schouwt!



Op een klare dag, kijk je tot aan de Catsberg in Frankrijk
waar de beroemde abdij CATS staat.



Abbaye Sainte Marie du Mont des Cats...(www)

Een stukje geschiedenis:
De abdij van Mont des Cats (Catsberg) of Abdij Sainte Marie du Mont is een trappistenabdij gevestigd op de top van de Catsberg in het gebied van Godewaersvelde, in Frans-Vlaanderen (Nord-Pas-de- Calais). Een immer levende traditie: de kaas van de Catsberg

De abdij van de Catsberg, gesticht in 1826, was economisch onafhankelijk dank zij een hoeve en veeteelt zoals de andere trappistenabdijen. Uit de melk van de kudde werd de kaas bereid om te voorzien in de behoeften van de gemeenschap. Deze kaas kende vrij snel een zeker succes in de streek, en de monniken moesten melk bij kopen in de hoeven uit de omgeving. Tot op vandaag is de abdij van de Catsberg nog altijd zeer vermaard om haar kaas.

http://www.trappist.be/nl/pages/abdij-mont-des-cats

De herleving van het bier van de Catsberg !

163 jaar na haar eerste brouwsel hervat de abdij van de Catsberg haar brouw-traditie! De trappisten-gemeenschap wenste een andere bron van inkomsten naast haar kaasmakerij om te voorzien in haar financiële noden en die van haar stichitng in Madagascar. Hierdoor hoopt zij in staat te zijn om in het levensonderhoud van beide communiteiten te voorzien, om het onderhoud van de gebouwen te verzekeren en om bij te dragen aan goede werken. 

In juni 2011 werd het nieuwe trappistenbier “Mont des Cats” gepresenteerd: een amberkleurig bier, gebrouwd in de abdij van Scourmont. De twee trappistenabdijen onderhouden al lange tijd uitstekende relaties. De solidariteit binnen de trappistenorde werd concreet in praktijk gebracht om dit exclusief recept te brouwen in één van de beroemste brouwerijen ter wereld, vermaard om haar kwaliteit en haar liefde voor het bier. Deze unieke samenwerking behoort tot de monastieke traditie die teruggaat op de “Carta Caritatis”, het stichtingsdocument van de cisterciënzer Orde in de twaalfde eeuw.

 

Gezondheid!

VERVOLG - en tevens einde van deze reeks
WATOU

ria

dinsdag 26 april 2016

Een nieuwe dag, deel 6


WAT VOORAFGING

deel 1  -  deel 2  -  deel 3  -  deel 4  -  deel 5



de wind waait, waar hij wil...
en wij wandelen waar wij willen,


door dit heerlijk stille land,



waar de wolken stoeien...



en de koeien loeien...



waar gebouwen staan te koop...
Hadden we toch maar de centjes....



en weer daalt een avond neer;


vredig en geborgen...


een laatst gezellig samenzijn...
maar dan


"dag zottekes, kom veilig thuis!"

Autostrades zullen zich rijgen 
de jeugd moegespeeld, zal slapen 
en eindelijk zwijgen.

En papa voert de wagen 
met kundige hand
tot in een ander polderland,
daar staat hun huis.


Een nieuwe dag klaart in het oosten...


Wij met ons twee, zijn nog gebleven,
een korte tijd, nog even...


We hebben opnieuw onze wandelschoenen aan,..


de kerk van Dranouter,


de woningen zijn gepoetst, de nieuwe huurders mogen komen....







Nog is het verhaal niet gedaan,

we zullen in etappes
huiswaarts gaan...

tot binnenkort
ria


VERVOLG - deel 7



zaterdag 23 april 2016

IEPER en THE LAST POST


WAT VOORAFGING  -  deel 1  -  deel 2  -  deel 3  - deel 4



Het was een koude, natte avond, maar zoals iedere avond, sinds 1928.
wordt "the Last Post" geblazen aan de Menenpoort in Ieper.


Ik heb geen eigen foto's maar plukte deze van volgende pagina:








Voor wie het niet weet:
WAT is de MENENPOORT en wat vindt er plaats?

De Menenpoort is een herdenkingsmonument in de Belgische stad Ieper. De stadspoort werd in 1927 door de Britten gebouwd aan de oostzijde van de stad, ter nagedachtenis van de ongeveer 54.900 Britse soldaten die in de Eerste Wereldoorlog sneuvelden en niet meer geïdentificeerd of teruggevonden werden. De naam verwijst naar de stad Menen, een stad waar men vanuit Ieper-centrum via de Menenpoort naartoe kan. De poort is een van de herdenkingsmonumenten voor vermisten van de Commonwealth War Graves Commission.





Het is altijd indrukwekkend, maar zeker op ogenblikken dat buitenlandse delegaties aanwezig zijn. Vele groten der aarde kwamen eveneens hun hulde betuigen aan alle gesneuvelden. Hier zijn het vooral de jonge soldaten van de Britse Commonwealth, van wie nooit resten werden teruggevonden. Hun namen staan voor immer gebeiteld op de muren van de Menenpoort, 54.900. De kerkhoven in de buurt (dat is voor later) zijn eveneens indrukwekkende getuigen, van jonge mensen die hun leven gaven voor onze vrijheid.  

NIE WIEDER KRIEG - NO MORE WAR - NOOIT MEER OORLOG.

wie weet het nog?



Onder de indruk zijn we terug naar ons vakantiehuis gereden 
en sliepen we onrustig in.





ria


VERVOLG


donderdag 21 april 2016

Het mooiste wat bestaat...




GEDEELDE LIEFDE = DUBBELE LIEFDE




Herinner je mij, dat appeltje rood,
door iedereen begeerd ?

Nog klopt mijn hartje,
en ik wacht

...benieuwd naar dat vogeltje
dat straks
smakelijk van mij eet...

Mijn zaadjes zullen vallen
onder de appeltree
en in luie, zomerse dagen.
weer jonge vruchten dragen.

Ik was, ik ben, 
nog even...
zo is ook voor appeltjes 
het leven !

ria 







lentebloesems uit de tuin....

zaterdag 16 april 2016

Lente huwelijk.


Duizenden sterretjes wit,
een bruidsjurk pril en fris,
het lijkt een droom.


Ook de bruidsmeisjes staan reeds klaar,


een mantel in koningsblauw, 


ze buigen en zijn beschroomd...


al zijn ze zelf niet mis...


nu treedt de hele familie aan,
zelfs de buren zijn er bij...




de kikkers in de sloot,


de botten aan de bomen,
en op dit middaguur
een hemel van azuur...


...allen zijn genodigd
om naar het feest te komen...


De witte ribes sluit devoot de rij...


...een droom kwam uit
groot en sterk,
nog vele jaren zullen zij bloeien
en bewaren
de herinneringen aan een schitterend dag;
VANDAAG. 




Op dit moment de blikvanger in onze tuin
ria



donderdag 14 april 2016

Dag 4 - reist u nog mee?


deel 1  -  deel 2  -  deel 3


Ver reizen we niet, van dorp naar dorp,
langs mooie landschappen,
maar met een heel bijzonder doel.


Wat groeit er in mijne hof?


ajuin, peterselie, patatten met stelen,
neen, wat groeit er dan?
spek in de pan? neen  -  wat dan?


HOP.....
zover het oog maar reikt.


We zijn op weg naar de Trappisten van Westvleteren.
Ik vertelde vroeger dat wij er in 1944-45 als vluchtelingen onderdak vonden.
De dankbaarheid en herinneringen zijn gebleven,
al zijn de paters van toen niet meer in leven.


Het oude kloosterpand. 
Achter de grote deur sliep broeder portier,
niet in een bed, maar in een portiek.
"broederke Rudolf" noemde wij hem.
Een heilig man.


De ingang is nu aan de andere zijde.
Er is veel veranderd. Zo werd een nieuw klooster gebouwd,
omdat het oude gevaarlijk werd en vele scheuren 
en barsten in de muren vertoonden.



Het eenvoudige kerkhof, waar vele broeders begraven liggen.
De stallen, waar mijn grootvader de broeder hielp met de dieren...


De oude wegwijzer,
elke morgen nam mijn vader er de tram
naar zijn werk in Poperinge. (Ook daar had de abt voor gezorgd).

Het schooltje waar ik de derde kleuterklas meemaakte,
in het gehucht “Sint Sixtus.” 

   

De kapel is heel sober en nodigt uit tot gebed.
Ook leken mogen sommige diensten bijwonen.





   
Het vernieuwde en uitgebreide klooster.
Sinds het volledig af is zijn wij er niet meer geweest.
Het wordt tijd om er nog eens heen te gaan.


Voor mij is het altijd een beetje thuiskomen,
omdat ik er toch een jaar van mijn prille jeugd doorbracht.


Maar natuurlijk zijn we ook gekomen voor het lekkere bier.
Dat rijkelijk vloeit in de Vrede, recht tegenover de abdij.

Santé

http://sintsixtus.be/


Wij vertrekken terug naar ons vakantiehuis, het was een natte, donkere dag...
maar op de terugreis is de avondzon heel de tijd onze gezel. En hoe?






...foto's van uit een rijdende auto



Het was een mooie dag, het was een schitterende dag.



Moe maar tevreden, en.....
morgen is er weer een nieuwe dag!





voor wie nog niet alles heeft gezien:
TERUG

           deel 1  -  deel 2  -  deel 3         

VOLGENDE deel 5


dinsdag 12 april 2016

Zoals beloofd, deel 3





Ik had het toch beloofd,
we worden wakker onder een blauwe hemel...



die hebben hun ontbijt al binnen...


Tijd om de wandelschoenen aan te trekken...


en de boer, hij ploegde voort...


...licht heuvelend, in rust,
want de winter staat voor de deur.


Dit zijn landschappen naar mijn hart,
luister!     niets...
behalve een hond in de verte


geen industrie, kleine boeren, soms generaties terug...


Het weer is niet standvastig,
maar het wolkenspel maakt heel veel goed...


We keren op ons stappen terug...
de regen heeft ons ingehaald, 
maar vooral.....


"thuis" wacht ons een lekker maal.
Smakelijk!

tot binnenkort...
ria


VERVOLG

zaterdag 9 april 2016

Reist u mee? deel 2



Over Ieper en omgeving valt heel veel te vertellen. Tijdens de herdenkingen in 2014, van het begin van  wereldoorlog I werden al deze plaatsen druk bezocht, zeker ook door bezoekers uit the Commonwealth. Om eer te brengen aan de vele soldaten die zo jong een gruwelijke dood stierven, ook vele burgers kwamen om. Er zijn ontelbare verhalen, waar gebeurde verhalen, die aantonen hoe afschuwelijk oorlogen zijn. Maar daar gaan we nu niet over spreken. We zoeken naar de vrede, die in deze contreien wel te vinden was tijdens de tweede wereldoorlog en gelukkig tot op heden. Thank God.

We hebben een huis met een tuintje gehuurd, eigenlijk twee huisjes naast elkaar, op het platte land van Dranouter.





....de oudjes in de ene woning


de jeugd in de andere...


binnen is er leute, maar het weer dat wil niet mee....


het is bijna verdrinken in de zware poldergrond,


de kale maisvelden dansen heuvelend op en neer,
mooi toch!


de avond valt...


 en dra de nacht


slaapwel mijn schatten,
slaap maar zacht...


morgen wenkt een nieuwe dag.





woensdag 6 april 2016

We zijn onderweg...


Weet U waar we zijn?


Prachtig gebouw uit de 13e. en 14e eeuw. 

De Lakenhalle van Ieper in West Vlaanderen, is een van Europa's grootste burgerlijke gebouwen in gotische stijl. De oorspronkelijke lakenhal werd gebouwd tussen 1230 en 1304 en vormde een van de vroegste grote gebouwen ten noorden van de Alpen.






LAKENHALLE - BELFORT

Een reusachtig handelspand
Als voorbeeld, maar zeker ook als blijk van haar macht en rijkdom, bouwt de stad in de 13de eeuw haar openbare gebouwen in steen. En ze doet dat met ambitie: de Ieperse lakenhalle en het belfort zijn in de 13de eeuw één van de meest indrukwekkende burgerlijke gebouwen van Europa! De bouwwerken starten rond 1200. 





Eerst wordt het belfort gebouwd en in 1230 afgewerkt. Daarna volgen de hallen die als overdekte marktplaats dienen. We weten dat het enorme bouwwerk pas in 1304 volledig afgewerkt is. Het complex van de lakenhalle wordt 132 meter lang (zuidzijde), met een bebouwde oppervlakte van ongeveer 2.500 m² en omvat 48 deuren. 





De Lakenhalle deed dienst als overdekte verkoop- en opslagplaats van laken aan de (nu overwelfde) waterweg, de Ieperlee. De bouw van de hallen was afgerond in 1304.  In dit bouwwerk onderging het laken zijn laatste officiële controle, waarna de lakenhandelaars het er eindelijk konden stapelen en verkopen.




Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw volledig vernield, op een stuk toren en een paar muren na.  Boven de ‘Donkerpoort', onder het wapenschild, prijkt het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Thuyne, patrones van de stad. De 1e verdieping van de Lakenhalle kan bezocht worden via het In Flanders Fields Museum.




Uit het lange voorgebouw van de Lakenhalle rijst in het midden het belfort (70m). De huidige torenspits, met opengewerkte helm en draak (1693) is in haar oorspronkelijke vorm gereconstrueerd. Oorspronkelijk werd de onderste torengeleding gebruikt als schatkamer. De midden verdieping was vroeger de wapenkamer.




 

In het ‘Klokkenluidershuis' hangen de 49 klokken van de beiaard. De beiaard werd in 2012 volledig gerestaureerd. De stadsbeiaardier geeft wekelijks op zaterdag een concert. De ideale luisterplaats is de binnenkoer van de Lakenhalle, te bereiken via dienst toerisme/museumcafé. Het belfort zelf is te beklimmen in combinatie met een bezoek aan het Flanders Fields Museum.





Onder het wapenschild, prijkt het beeld 
van Onze-Lieve-Vrouw van Thuyne,





de patrones van de stad.






Ik ben vooral verliefd op de vele gotische torens...







...en op de trapgevels, die ook in de woningen terug te vinden zijn.


vrij van auto's is het plein nooit,




...en dat is eigenlijk spijtig.






We komen nog terug in Ieper, voor de Last Post,
maar dat is pas over enkele dagen.



We reizen verder, een paar auto's volgeladen,
met zussen, kinderen en kleinkinderen,

naar waar? Wel naar de boeren buiten......



naar het Heuvelland en de Westhoek.

ria

VERVOLG 2
.