maandag 30 mei 2016

Zonnekleur - GEEL


Bij regen of zon, hij kwam en zag en overwon...



Onze oude en trouwe bosazalea.


Een aantal jaren geleden viel bij een storm een tak van een eik
op de plant, die midden doorbrak. 
Dankzij groene vingers is hij aan het herstellen.





Vroeg, de winter amper voorbij, bloeit
Forsythia of Chinees klokje.






een van mijn lievelingsbloemen
de Dotterbloem, bij het vijverke.












....ook in de nabijheid van het water, de gele lis.





Een vriendin van mij is langzaam blind aan het worden.
Ze heeft het aanvaard.
Ik vraag me af, hoe zou ik kunnen leven,
zonder beelden, zonder kleuren?


Ondanks kwalen en kwaaltjes ben ik zo dankbaar voor mijn ogen,
die alle schoonheid mogen ervaren.

ria39


zaterdag 28 mei 2016

Kleuren mengen...


Een blauwe hemel is mooi,








een blauwe bloem ook.




maar nog mooier is de kunst
kleuren samen te brengen










Soms doet de natuur dat zelf,





subtiel...





ondeugend...




overweldigend!




En wat doet de mens,
een schilder bijvoorbeeld?

Cafe Terrace at Night. Vincent Van Gogh. 1888.:

Vincent Van Gogh - Paris 1888




Claude Monet:

Claude Monet




sterrenhemel - Google zoeken:

Claude Monet




The Bank at Giverny by Claude Monet, .:

Claude Monet




Morning on the Seine by Claude Monet:

Seine - Claude Monet


Het is opmerkelijk dat Monet heel dikwijls composities maakt,
waarin blauw de hoofdrol speelt.
Zelfs in het portret van zijn vrouw en zijn zoon,
voert blauw de hoofdtoon.


Claude Monet captured his family in "Madame Monet and her Son." This masterpiece, originally painted in 1875, depicts Monet’s first wife Claude and their eldest son, Jean. Hand painted oil painting reproduction by overstockArt.com.:




Pita Vreugdenhil (Dutch, 1945)

Pita Vreugdenhil (Dutch, b. 1945) - "Stilleven met wit viooltje in blauw flesje" (Still life with white pansy in blue bottle) - Oil on panel:


Dit zijn de simpele dingen die mij bekoren.

Zelf heb ik er ook een paar,
maar dat is voor een andere keer.

ria 



kunstfoto's van Pinterest,
met dank.


vrijdag 27 mei 2016

Rozen die doen blozen.


Een ZORGENKIND.

Jaren geleden plantten we vier verschillende rozen
om samen op te groeien aan een boog.

Van rechts naar links




Maygold (geel) - vroege klimmer
Westerland (oranje) - die we elders leerde kennen


Beiden doen om ter eerst, om ter hoogst en om ter meest.
Ze verrassen telkens opnieuw met andere tinten.


En op een dag, een paar jaar geleden...
verscheen plots


 een knop van ons zorgenkind.
MEG


Uiterst links staat Bonica.....


die zich niets aantrekt van schaduw.
Ze groeit haar zus aan de andere kant van het tuinhuis tegemoet.



Natuurlijk zien we ze allemaal graag,
maar is het niet zo dat een achterblijvertje
't zij mens, of dier en zelfs plant
al onze aandacht en liefde krijgt.





Zo ook onze MEG.
Ze heeft het gehaald, hoera.

In de toekomst gaat u nog meer van haar horen.
van zorgenkind, naar lievelingskind.


vandaag 27 mei.





Ik ben blij, dankbaar en trots.
Geduld wordt altijd beloond.

ria

woensdag 25 mei 2016

Kleur op kleur - wit.



"Een zuinig huishouden," zou men zeggen, En dat klopt wel.


Nog een vaas van 50 jaar geleden die regelmatig dienst doet.
Ze was gevuld met een prachtig bloemstuk toen we haar kregen.





Met de witte bloemen uit de tuin
kan ik haar regelmatig opsmukken.





In bijna ieder seizoen hebben wij witte bloemen in de tuin.
Hier de azalea en de heerlijk geurende seringen.





Niet te vergeten de vinnige meiklokjes,
die heel onze tuin doorwandelen...




Vroeger, toen we nog verloofd waren
ging mijn man ze vroeg in de morgen plukken,
om mij er mee te verrassen.
En nu? Ja, nu ook nog. Bedankt schat.




Enkele dagen later....



Vandaag staat er Viburnum in, geurende Jasmijn, 
witte Koekoeksbloem en de roosjes Sneeuwwitje.





De Koekoeksbloem heeft zichzelf gezaaid, 
binnenkort bloeien op die plaats nog Moerraspirea en Valeriaan.
Dan zal het er weer gonzen van de bijtjes.





Viburnum en Jasmijn





De Jasmijn was een cadeautje van een schoonbroer,
die helaas korte tijd daarna in een auto ongeval overleed.
Ik koester deze struik.





De meeldraden van de Viburnum zijn een kunstwerk op zich.





Ik hoop dat U genoten hebt.





Avondkoekoeksbloem (wit) - www.



Wie weet wat er nog allemaal aan kleuren in petto is.
tot binnenkort,
ria


ondertussen:


dinsdag 24 mei 2016

Van een autosleutel en een computermuis,




Er was eens een autosleutel die zijn werk plichtsgetrouw  verrichtte. Hij had een tweelingbroer. Over hem gaat het verhaal. De tweelingbroer die meestal in een schuifje lag wou ook wel eens wat van de blauwe hemel zien. Af en toe werd hem dat gegund, als zijn broer aan wat rust toe was.
Maar zijn nieuwsgierigheid nam toe. En op een dag zag hij de kans schoon om zich in een jaszak te verbergen. Maar hij wist niet dat hij bij het ontwaken wel de blauwe hemel zou zien, maar tegelijkertijd bijna zou smelten van de hitte. 


Zelfs in het schaduwrijke huis, waar hij zorgzaam een nieuw plekje kreeg was het nog te warm voor hem. O, wat verlangde hij naar zijn schuifje. En bovendien miste hij zijn tweelingbroer. 

Toen kwam de dag dat hij weer mee op reis mocht. Triomfantelijk kwam hij tevoorschijn. Iedereen was blij. Nog niet opgeborgen in zijn schuifje mocht hij een tijdje pronken in een glazen schotel. Door de gordijnen piepte hij naar de blauwe hemel, die ook af en toe helemaal grijs werd. Hier voelde hij zich thuis. 





Thuis? Voor hoelang?  
Op een morgen was de sleutel verdwenen. 
Onvindbaar. 
Maar het verhaal is nog niet af.



                Wij hebben muizen, computermuizen.
                Een oude, die het nog altijd prima doet, 
                en een jonge, die vanaf het begin kuren had. 



Dikwijls weigerde zij te doen wat ze moest doen.  En haalde alleen maar gekke toeren uit. Maar, veel erger, op een dag was ook zij verdwenen. Als ik er goed over nadenk was het rond de tijd toen de autosleutel uit de glazen schotel verdween. Zo iets is toch niet mogelijk! Zelfs een computermuis heeft geen benen om zich te verplaatsen en een autosleutel nog minder.


Er is één mogelijkheid. Vorige winter hadden wij levende muisjes in huis. Ze kwam(en) lieten hun merktekens achter en verdwenen weer voor een paar dagen. Vriendelijke muizenvallen met de lekkerste hapjes lieten ze onaangeroerd. Op een dag vond het baasje van de autosleutel een onooglijk gaatje onder de watersteen in de keuken. Het gaatje werd vakkundig gedicht. Geen levende muisjes meer. Maar....zou het nu kunnen?

Ja, zou het nu kunnen dat de computermuis wraak neemt? De muisjes zaten het liefst op en rond mijn bureau, computer en zelfs printer. Ze lieten immers hun sporen achter. Misschien waren ze bevriend geraakt met de lastige computermuis. Wie weet? Misschien heeft deze laatste zich nu teruggetrokken in het oude muizennest en de autosleutel meegenomen als gijzelaar. Zou toch kunnen! 

Maar vinden zullen we haar, die ontrouwe computermuis. Tenzij, en daar vrees ik een beetje voor, de autosleutel met haar op de vlucht is. Hij kent ondertussen de weg naar een ander continent.




met een knipoog,
ria