Een dag tussen de dagen,
de kleur blijft nog wat grijzig
vaag, maar beloftevol kan
het leven verder stromen.
Nee, ik beloof je niets,
ik verjaag schaduwen
en herinner je aan
je bron van licht dat ziet.
Een dag tussen de dagen
als een bocht in een rivier
waar 't water, even trager,
toch verder stroomt naar zee.
En hier is water dat
zuiverder je verschoont,
je eraan herinnert:
ook jij stroomt naar de zee.
Een dag tussen de dagen
met een gans eigen kleur en
nieuw als iets pasgeboren
onschuldig, niet geoordeeld.
De tijd uit tijdloosheid
gezien is vrij en niet
beladen. Ben dus snel
en jong van zien en zijn.
Een dag tussen de dagen,
kleuren plooien vrij open
tot een regenboog, belicht
door onze ziende ogen.
Luk Heyligen
7 februari 1995
7 februari 1995
Mooie foto's gecombineerd met dit gedicht.
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderenWat is dit weer mooi Ria.
BeantwoordenVerwijderenJij weet foto's en tekst zo goed te combineren.
Nog een fijne zondag
Groetjes Ans
Wat mooi Ria, een prachtige combinatie van woord en beeld!
BeantwoordenVerwijderenNog een fijne zondag
Groetjes