Een merel vertelt...

Vogels kunnen spreken...

"Het is prettig" fluisterde de merel 
met een schorre stem 
"om te genieten 
van wat late zonnestralen," 
terwijl van ginder en van ver 
gevleugde vrienden 
aan komen draven. 

Soms met vleugelslag 
dan weer in huppelpas, 
strijken ze neer; 
een borstje rood, 
dan weer gevlekt.

Een musje hier en daar, 
mijn collega's met zwarte veren, 
een schuwe Vlaamse gaai, 
een paar kauwen, 
zelfs spreeuwen, 
ach, nu moet ik er van geeuwen. 

Twee statige eksters 
in wit en zwart en blauw, 
een liefelijk paartje tortels 
op de poot gevolgd door 
een dikke grijze duif uit het bos. 

De vinken scharrelen onderaan, 
en meesjes buitelen van tak tot tak, 
zonder de minste moeite, 
heel lenig en op hun gemak. 

Het is hier een waar paradijs, 
voor iedereen wat wils, 
granen, zaden, noten, 
heerlijk gebakken spek, en... 
stukjes appel voor de lekkerbek. 

En is het water weer bevroren, 
dan komt het vrouwtje naderbij, 
ze vult de drinkbekers, 
met lauw en lekker nat, 
"ziezo, nu kies ik een beschut hoekje; 
voor vandaag heb ik mijn part gehad." 

ria 
30.01.13