DE PLOEGER
foto Robin Mansanarez
Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren -
Ik sta in uwen dienst, zonder bezit -
Maar ik ben rijk in dit:
Dat ik de ploeg van uw woord mag besturen,
En dat gij mij hebt toegewezen
Dit afgelegen land en deze
Hooge landouwen, waar - als in het uur
Der schafte bij de paarden van mijn wil
Ik leun vermoeid en stil -
De zee mij zichtbaar is zoover ik tuur.
Ik vraag maar een ding: kracht
Te dulden dit besef, dat ik geboren ben
In 't najaar van een wereld
En daarin sterven moet -
Gij weet hoe, als de ritselende klacht
Van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,
Weemoed mij talmen doet
Tot ik welhaast voor u verloren ben -
Ik zal de halmen niet meer zien
Noch binden ooit de volle schoven,
Maar doe mij in den oogst geloven
Waarvoor ik dien -
Opdat, nog in de laatste voor,
Ik weten mag dat mij uw doel verkoor
Te zijn een ernstige ploeger op de landen
Van een te worden schoonheid; eenzaam tegen
Der eigen liefde dalend avondrood, -
Die ziet beneden aan de sprong der wegen
De hoeve van zijn deemoed, en het branden
Der zachte lamp van een gelaten dood -
ADRIAAN ROLAND HOLST - 1917
Een schitterende foto Ria maar de tekst die erbij staat slaat die op jou? Ben je ziek?
BeantwoordenVerwijderenOf lees ik het verkeerd?
neen, lieve Helma. Het is een gedicht uit 1917. Ik vind het gewoon heel mooi. Dank voor je bezorgdheid. Ria
BeantwoordenVerwijderenNu een paar keer gelezen, zal het nog een paar keer moeten lezen.
BeantwoordenVerwijderenMooie foto heb je erbij gedaan.