Er blijft nog veel te vertellen,
dus
wordt vervolgd...
vandaag "kwakkelweer" zoals wij zeggen,
morgen zon? who knows?
ria39
vrijdag 31 mei 2013
woensdag 29 mei 2013
Genieten van een "gouden dag".
Ik kan me voorstellen
waarom bomen groeien naar het licht,
ik kan me voorstellen
waarom aapjes
springen van boom naar boom,
van top naar top.
zelf loop ik zo vaak met mijn hoofd in de wolken,
maar in dit bos zijn de bomen zo hoog...
dat men door de naakte takken moet gluren...
dan stoot men weer op een volle kruin...
van frisgroene bladeren, nog verre van bruin...
eekhoorntjes springen van tak tot tak
wat verder bewonder ik op mijn gemak
boterbloemen en wilde lobelia.
De schapen en lammeren toon ik volgende keer,
nu ga ik naar Charlotte
Je ziet ik ben er niet alleen.
Nog enkele dagen en Charlotte wordt voor de eerste maal "moeder".
Ondanks haar zware dracht
is zij gastvrij...
...ook hier denkt men aan het nageslacht.
geef toe, dat is geen proto-type
van hoe wij bouwen.
ik vraag me af, wie is wie?
In ieder geval hier werkt men aan NIEUW LEVEN,
iedere lente opnieuw gegeven.
Over enkele dagen vervolg ik mijn verhaal,
zoals van die eend,
zo helemaal in haar eentje...
wait and see!
ria
zondag 26 mei 2013
donderdag 23 mei 2013
De Akelei
De akelei
Toen hij het kleine plantje vond,
boog hij aandachtig naar de grond
en dan, om wortels en om mos
groef hij de fijne aarde los,
voorzichtig – dat zijn hand niets schond.
Behoedzaam rondom aangevat
droeg hij het langs het slingerpad
van bos en akker voor zich uit,
en schoof het thuis in ’t licht der ruit
zoals hij het gevonden had.
Dan, fluitende en welgezind
mengde hij zoekend eerst de tint;
diepblauw en zwart ineengevloeid,
met enk’le druppels rood doorgloeid,
dat het tot purper samenbindt.
En uur aan uur trok stil voorbij;
zó diep verzonken werkte hij,
dat het hem soms was of zijn hand
de vezels tastte van de plant –
zo glanzend kwam de omtrek vrij.
Totdat het graaf te prijken stond:
de wortels scheem’rend afgerond,
het uitgesprongen groene blad
scherp in zijn karteling gevat
tegen de lichte achtergrond;
de bloemkroon purper violet,
de hokjes om het hart gebed
en boven de geknikte steel
de honingsporen, het juweel
vijfvlakkig: kantig neergezet.
In ’t vallend donker toefde hij
nog dralend bij zijn akelei;
dan, in het laatste licht van ’t raam
schreef hij de letters van zijn naam
en ’t jaartal glimlachend erbij.
Ida Gerhardt
geschreven in 1940
we hebben ook nog roze akeleien,
maar die doen het minder goed.
groetjes
ria
donderdag 16 mei 2013
Als de bloemen konden spreken
Als de bloemen konden spreken zouden ze zwijgen,
schreef Bertus Aafjes
Bloemetje
Och, bloemetje, gij zijt zo schoon.
Uw blaadjes zo genietend van het levenslicht
als uw geborgen onschuld,
verdiept verst in uw kern tot uiting komt
als het seizoen zich bloot geeft.
Ik zeg u, bloemetje, ge weet hoe lieflijk
gij zijt en ge uzelf uitstrekt
naar boven naar het uiteindelijke einde,
zo warm en zo verzadigd
dat volgt met een fatale zucht
en
plots
is
alles
weg...
Maar, bloemetje, gij
geeft het tenminste door
aan uw anderen
en ik zal u nadoen,
want vreugde,
hier
moet toch
van ergens
komen?
foto's tuin ria
gedicht 30 augustus 2006
Auteur svs
(voor mij onbekend)
hier schuilen mijn gedachten
op donkere dagen
tot weer de zon doorbreekt.
ria tot binnenkort.
zaterdag 11 mei 2013
dinsdag 7 mei 2013
Flirten met blauw + deel 2 "Mijn" tuinman
Slaapwel - tot weerzien,
's Anderendaags:
We bloem(i)en verder...
"Mijn" tuinman, reeds vroeg aan het werk...
Er komt sleet op onze tuin,
zoals ook op onszelf.
Ik heb dit jaar niets kunnen helpen,
maar eigenlijk heeft mijn tuinman
dat nog het liefst,
dan kan hij voluit zijn zinnetje doen.
Tot nu bloeit nog geen enkele roos,
wat een harde en lange winter.
Er is kleur in de tuin,
dat wel,
maar er is ook veel verloren gegaan.
Zal de tuin ons overleven?
Who knows?
see you later
ria39
Abonneren op:
Posts (Atom)