Door de ogen van kinderen.

WAAR VIND IK EEN PLAATS OP AARD

Waar vind ik een plaats op aard’,
waar ik kan bestaan?
Waar ik rijk ben zonder geld,
Daarheen wil ik gaan.
Waar wij werken voor elkaar,
zonder onderscheid
Waar geweld ons niet bedreigt,
wanneer komt die tijd.

Waar men enkel strijden zal,
voor elkaars bestaan
Waar een kind nog spelen kan,
daarheen wil ik gaan.
Wanneer zullen U en ik
rijp zijn voor een tijd,
die een wereld levend houdt,
zonder haat en nijd.

Waar de mensen mensen zijn,
die elkaar verstaan,
Waar de liefde liefde is,
daarheen wil ik gaan.
Waar het eeuwig VREDE is
waar de ZON steeds schijnt
Waar een nieuwe wereld is,
die niet meer verdwijnt.

auteur onbekend.

....................................................................................................

Vorige week deden twee van onze kleinkinderen hun Eerste Communie. Zelf hebben wij vele jaren catechese gegeven aan kandidaat vormelingen. Tot ons spijt konden we onze kleinkinderen niet helpen in de voorbereiding, omdat ze ruim 6000 km. bij ons vandaan wonen. Maar in hun thuisland in West-Africa werden ze meer dan degelijk op deze grote dag voorbereid, door de plaatselijke parochiepriester. Omwille van het samenzijn met de familie hebben ze hier die belangrijke stap in hun leven gezet. Het was een mooie viering, omringd door familie en vrienden. Een lentezon was van de partij, zodat ze tijdens het feestje regelmatig hun beentjes konden uitslaan in de grote speeltuin. Waarom vertel ik dit? Ten eerste omdat het een blije dag was, voor iedereen en omdat we die dag konden meemaken hier in het geboorteland van hun mama. Kinderen die door hun ouders begeleidt worden in het geloof, die het voorbeeld en de steun van hun ouders ervaren, zijn daardoor meer gesterkt in de keuze die voor hen en liefst samen met hen wordt gemaakt. Morgen worden in onze parochiekerk zes en dertig kinderen gevormd. Het H.Vormsel, evenals de Eucharistie zijn Sacramenten, door Jezus ingesteld, om op die wijze onder de mensen te kunnen verblijven. Op 18 mei zijn er dan weer een veertigtal eerste kommuniekantjes, hier bij ons in de parochie. De catechisten zijn goed opgeleide mensen, maar op de eerste plaats, zelf oprecht gelovig en pratikerend. "Woorden wekken, maar voorbeelden strekken".

Toen onze kinderen nog klein waren, heb ik altijd het verlangen gekoesterd hen te kunnen opvoeden tot goede en mooie mensen, met het hart op de juiste plaats. Daarin speelde het geloof eveneens een belangrijke rol. Toch hebben wij hen, toen ze ouder waren zelf de keuze laten maken. Twee onder hen zijn verder gegaan in het spoor van hun jeugd. Wij respecteren de keuzes van onze andere kinderen en kleinkinderen, voor wie dat geloof niet belangrijk (meer) is. Dat neemt niet weg dat ze uit hun opvoeding veel andere waardevolle dingen hebben meegenomen, en bovendien dat wij ook van hen kunnen leren. Er is een spreekwoord dat zegt: " waar liefde en goedheid heersen, daar is de Heer".

Het kleine meisje, waarover hierna wordt verteld onderging in haar prille jaren een echte bekering. Het is de moeite waard haar korte levensverhaal te lezen. Ria - 10.5.2014