Moeders - heldinnen.

Als moeder zong bij ‘t schuivend wieggeschemel, 
vergleed haar lied als harpezang zo teer; 
dan streek er vast een Seraf uit de hemel 
op zachte wieken bij haar wichtje neer.
 
Als moeder zong was heel het huis vol vreugde,
als moeder zong van liefd’ en levensmoed. 
Als moeder zong en ons het hart verheugde, 
als moeder zong was alles, alles goed.

Zingt moeders, zingt zoals uw moeders zongen. 
Gij maakt de wereld blijer door uw lied:
zingt vroeg en laat, zingt vrij en ongedwongen, 
alleen de boze mensen zingen niet.

Armand Preud'homme

Zo was het ook bij ons thuis.

EN NU ?

Hebben vele moeders 
op zoveel plaatsen in de wereld
nog reden om te zingen?


Ontelbare moeders en kinderen,
op de vlucht,
in weer en wind,
in kou, regen en sneeuw.

Hoor je hun schreeuw?

Zeg niet:

"ze hadden in hun land moeten blijven."

Zie je niet hun wanhoop, hun angst,
hun groot verdriet ?

...zelfs vaders weten geen raad.

Ook ik was ooit een kleine vluchteling,

met grootouders, ouders en zusje

op de vlucht voor de vliegende bommen.

Een nieuwe zusje werd geboren

terwijl wij op de vlucht waren,

hoeveel vrouwen maken dit niet mee?

Ze dragen hun kind niet enkel 9 maanden,
maar nog lang daarna, 
duizenden kilometers ver, als het moet

Wij vonden een onderdak

een warme woonst

op een veilige plek.

Mijn vader kreeg werk

en ik kon naar school.

Hoevelen hebben geen dak meer

boven hun hoofd,

enkel een tentzeil dat soms

niet waterdicht is.

Geen elektriciteit,

zelfs geen zuiver water.

Twee Pakistaanse kinderen op de vlucht, en een meisje in Centraal Afrika.

 Syrische kinderen in Irak,

maar is het daar wel veilig?

De beelden op TV zijn vluchtig, 

daarna nemen wij ons eigen leven weer op.

Dit is slechts een topje van de ijsberg,

we kunnen niet doen alsof het niet bestaat.

Ik althans kan dat niet.

Het is een groot en stil verdriet.

ria39