Een oude kleerkast,
van toen mijn grootouders
langs moeders kant trouwden,
staat nog in ons huis.
Mijn moeder bracht ze mee,
toen ze hier kwam wonen.
Nadat mijn vader stierf,
vond ze hier een nieuwe thuis.
Niet alleen is het een kast
vol herinneringen,
maar tevens gevuld
met vele dierbare snuisterijen.
Ik maak me zorgen, om die kast
niet dat ze versleten is,
of in slechte staat,
maar ik vraag me af,
naar wie ze gaat,
als ik er niet meer ben.
Mijn man zegt,
'misschien de kringloopwinkel'
maar dat krijg ik niet
over mijn hart;
'teveel herinneringen'.
En plots, zo maar een idee,
een mooie kist,
voor mij, voor later!
Ondertussen geef ik haar
nog een goede beurt,
gepoetst, geblonken
terwijl de boenwas geurt.
ria
Het vervolg van dit verhaal:
Mag ik nog even storen,
het gaat over die kleerkast,
misschien wil je graag het verdere
verloop even horen.
Die kast werd, zoals alles in die tijd
met de hand gemaakt.
stevig en solide,
om te gebruiken tot in de eeuwigheid.
Drie deuren, de middelste met een spiegel
en met geslepen boord,
het hout ingelegd als bij parket,
echt een juweeltje,
zoals voor een jong koppeltje hoort.
De rug echter die moest vervangen,
is niet meer origineel,
ik vraag me af,
lig ik daar dan in het donker,
niet te eenzaam en gevangen?
De spiegel kan mijn redding zijn,
naar binnen gekeerd,
zie ik dan mezelf liggen,
mijn andere ik…
daarmee is toch niets verkeerd?
En blijft mijn ziel alleen nog over,
dan valt over mij het grote verdikt,
hoe ik geleefd heb, rijk of sober;
vriendelijk, of chagrijnig,
voor anderen of voor het eigen "ik"!
En in Gods’ spiegel zie ik dan
mijn hobbelige, lange leven.
Ik vertrouw erop dat Hij, God
mij voor al mijn zonden en tekorten,
Zijn barmhartige vergiffenis zal geven.
ria
6 opmerkingen:
en toch bloeien er nog (weer) rozen.
Bij hen voel ik mij gelukkig...
Alleen bij de rozen, Ria?
Wat is LLN?
En je laat me schrikken,
heb je echt een kleerkast nodig voor je graf?
Is dat omwille van je ijdelheid
of je omvang? Beide?
Dat wordt een kostelijk lijk.
Uvi
...
ik weet niet goed wat ik met dit gediccht moet ria:-)...
gaat het wel goed met je?
je gedicht weet je weer als geen ander in vorm te gieten...
maar wacht je nog even met die kist:-)
en ik denk....
zo goed als ik je ken, dat je een fijn leven hebt...
lieve groet,
xxx
da's heel mooi hoe jij van een kleerkast overgaat naar een kist, ria, met alle ideeën daarrond!
ik kan je vragen niet beantwoorden, ria, tenzij eentje;
'lig ik daar dan in het donker niet eenzaam en gevangen?'
nee, ria, jij zult in het licht staan en worden overspoeld door een goddelijke, allesomvattende liefde!!
maar .. euhh ..
blijf je aub nog ff bij ons? :-))
Het gaat goed met me, dank U wel.
Die kast, Uvi, foei,
denk je nu echt dat ik die vol krijg.
Eigenlijk schreef ik tekst al een paar jaartjes
geleden, nadat ik die kast een goede beurt gaf.
Mijn gedachten sloegen op hol en van het één
kwam het ander.
Mijn broer las de tekst en vroeg waarom ik niets
met die spiegel had gedaan. En zo onstond het vervolg.
Niets om angst voor het hebben dus.
En waarschijnlijk, bijna zeker, gaat die kast
ooit naar één van onze kleinkinderen.
Dat is dan tegelijk de vierde generatie.
Uvi, maak je geen zorgen, je zou moeten weten
dat ik van "soberheid" hou.
LLN = Louvain-la-Neuve.
Ik was er lang niet meer geweest.
Het is daar best gezellig wonen.
En rozen, in deze tijd van het jaar, maken mij
bijzonder blij.
Dag lieve vriendinnen dank voor jullie meevoelen.
ria
vandaag kleinzoon uit Afrika geinstalleerd
voor een zomercursus in LLN, vooraleer hij
eind september aan de echte studie begint
LLN
Ik had dit als een soort taal of vak gelezen.
Terwijl ik van dichtbij heb meegemaakt hoe LLN geboren werd vanuit Louvain la veille.
Uvi
Het zou toch prachtig zijn
als jij zoiets moois en dierbaar
uit het verleden van je ouders,
waaruit je zelf bent ontstaan,
mag meenemen met jezelf,
naar de eeuwigheid?
(als je kleinkind de kast graag wil
verandert dat alles)
Kijk voorlopig nog maar naar het mooie
van de kast met "inhoud",
zonder dubbele bodem.
Een reactie posten