Treinreis!

Ik stopte wat woorden in een zak

als proviand, voor onderweg.

Toen de trein even halt hield

opende ik mijn tas

en haalde gespannen

mijn schatten boven.

Mijn overbuur was juist uitgestapt

en het tafeltje, een beetje groezelig

lag er nochtans uitnodigend bij.

Filosoferen,

Dineren,

Accepteren

Hij

Zij

Samen

Vroeger

Lang geleden

Terugdenken

Aan

Had ik nu echt geen andere

voorraad meegebracht.

Een beetje pover om hiermee

een verhaal te schrijven;

Alhoewel … en toen schoot

mij te binnen, “koffie”.

Koffie werkt inspirerend,

althans voor mij.

Toen ik terug kwam

uit de restauratie wagen

met een beker, je weet wel

van die dubbele, thermische,

die nauwelijks warmte doorlaten,

een beker dampende koffie dus,

toen keek ze me aan…

Haar blik ging door me heen.

Grote donkere, vermoeide ogen.

Ze was armoedig gekleed, veel

te dun voor de tijd van het jaar.

Ze had honger, dat zag je zo,

waarschijnlijk sinds gisteren

niet meer gegeten.

En voor ik het wist

maakte mijn hand een gebaar,

“ook koffie”?

Ze knikte en nam de beker aan.

Toen ik opnieuw voorbij kwam

met een nieuwe beker,

besefte ik dat mijn proviand

“mijn woordenschat”

niets te betekenen hadden.

Leven, Overleven, Delen,

Glimlach, Gebaar, Medemens

met die woorden,

hadden wij zojuist en “samen”

een verhaal geschreven.

ria – 10.01.09

Lieve bezoekers en vrienden,

door omstandigheden en tijd gebrek

put ik voorlopig uit mijn oude doos,

om hier toch niet helemaal te verdwijnen.

Vergeef me ook dat ik uw blogs tijdelijk niet bezoek.

Maar ik beloof u, in dit nieuwe jaar,

zal ik mijn leven beteren.

Tot binnenkort,

ria39