Het kerkhof uit mijn jeugd!
waar de doden de doden hebben begraven...
waar eeuwig-durende bloemen vertellen over trouwe liefde,
waar ook vele bomen de doden zijn gevolgd!
terwijl er hier en daar nog bloemen bloeien,
in liefdevolle herinnering.
Op vele plaatsen bedekt de natuur
de naakte eenzaamheid van de doden.
Grauwe, kauwen,
versterken de somberheid van de dag...
Maar toch is er geborgenheid,
waar vele generaties samen rusten met elkaar.
Toen:
een tijd dat er nog over God mocht gesproken worden...
een tijd dat er nog over God mocht gesproken worden...
en kruisen bijna ieder graf sierde.
Is God dood gegaan, te samen met de doden?
Of werd Hij alleen maar "doodgezwegen"
door hen die zich de levenden waanden?
Nieuw leven, wijst dit niet op "eeuwigheid".
De cirkel van de dood doorbreken.
Liefde, die verder leeft over de grenzen van de dood...
"Zolang mensen niet vergeten worden,
leven zij verder" zegt men...
Toch zijn wij de laatste generatie,
die onze grootouders op dit kerkhof eren en gedenken.
Na ons zal de natuur ook hun rustplaatsen innemen...
terwijl nog zeldzame bloemen graven zullen sieren...
Jezus zei van Zichzelf:
"... Ik ben de opstanding en het leven;
wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven,
en een ieder die leeft en in Mij gelooft,
zal in eeuwigheid niet sterven." (Johannes 11:25-26)
Heer, Gij zijt een liefdevolle en getrouwe God.
Blijf uw mensen nabij, in leven en in dood.
Jesaja 49,14-15
Sion zegt:
"De HEER heeft mij verlaten,
mijn God heeft mij vergeten.”
De HEER antwoordt:
"Kan een vrouw haar zuigeling vergeten?
Zou een moeder zich niet meer ontfermen
over het kind van haar schoot?
En ook al zou een moeder haar kind vergeten,
neen, Ik uw God, vergeet u nooit!"
een overweging bij Allerheiligen en Allerzielen 2011
ria
8 opmerkingen:
ik vergeet u nooit,
en precies zo werkt dat,
die liefde zit zó diep, dat vergeet je nooit meer
fluister in de wind ik hou van je, en de wind zal het overbrengen...
ik geloof dat zeker.
een mooi ingetogen log ria.
lieve groet,
xxx
Heel erg mooi,Ria.
Ik ben onder de indruk.
Liefs Ans
lieve Ria,je hebt het juist gezegd,ja ik heb het moeilijk ,heel moeilijk.maar ook de kinderen.weet je,,hij is nooit maar dan ook nooit uit onze gedachten,dit afgelopen weekeinde was annemieke hier,en we praten nog heel veel over mijn man en vader..deze dagen branden we de kaarsjes bij hem,jammer dat ik niet meer naar de kerkdienst kan,
ik wil je bedanken voor je mooie teksten en lieve woorden.
greet
Hallo Ria,
wat heb je dit ontzettend mooi beschreven. Ik kom heel vaak op het kerkhof. Mijn vader ligt daar al 48 jaar (is verongelukt toen ie 29 jaar was), en nog steeds kom ik daar. Ondanks dat ik nog een kind was (6) mis ik hem nog steeds.
Ook op vakantie ga ik vaak op andere begraafplaatsen kijken en soms bidden. Vraag me niet waarom, maar het is zo.
Werkelijk een heel mooi blog. Dank je wel.
Liefs, Helma
Mooie reeks dit. Actualiteit op en top.
dit is een blogje om stil bij te worden, ria!
er zit heel wat in om over te mijmeren ..
heel mooi log Ria, ben er stil van.
een sereen allerheiligen logje...
dat tot nadenken stemt
groeten
Een reactie posten