Bossen en weiden
groeien in ramen,
deur op een kier.
Hier is het goed vertoeven,
hier zou ik willen wonen.
Pastel blauwe hemel
weerspiegelt
in het heldere glas.
Simpele schoonheid,
zo maar langs de weg.
Gelukkige mensen die
dit plekje bewonen.
Geen ander huis te bespeuren,
velden en weiden,
zon en een hemel zo blauw.
Ach, ik moet verder,
kan niet blijven genieten,
maar ik wou
dat dit mijn huisje was.
ria
6 opmerkingen:
lieve ria,
als je gedachten maar krachtig genoeg zijn, zó dit ooit je huis kunnen worden :-)
lees joseph murphy maar,
voorlopig geniet ik met jou mee van het gedicht en je foto's.
fijn dat je er weer bent,
ik hoop dat het goed met je gaat .
lieve groet,
xxx
Mooi, heel mooi en zo herkenbaar. Mijn vriendin en ik zijn vorige maand toen we in de buurt van Cap blanc nez waren ook zo'n huisje tegengekomen. Ook wij moesten verder .. .
bijzonder knap logje...
prachtige fotografie en wat een tekst..
schitterend Ria !
dat heb je weer heel mooi verwoord, ria, maar een echte thuis bestaat niet uit stenen, glas of hout, maar uit liefde, respect en vertrouwen.
ik weet zeker dat jouw nestje, al is het uiterlijk mss niet zo mooi als de foto's van hierboven, een warm thuiskomen is voor velen! :-))
Soms zie je van die huisjes op mooie plekken waarvan je denkt, was dit maar mijn huisje.
Tja ik gun het jou (en mezelf) van harte, maar ja...
In ons eigen huis is het ook goed.
Fijne dag Ria.
Gisteren fietsten we langs allerlei mooie huizen,
dan toch weer gelukkig te zijn in en met je eigen huisje, dat is pas geluk!
Gelukkig zit Geluk niet in een huis.
Een reactie posten