Afscheid

 

De laatste vonken 

van haar leven, 

soms zichtbaar, 

voor even, 

dan weer 

verdwenen, 

ogen toe, 

lichaam zo moe. 

Alles gebeurt 

buiten haar om, 

geen veerkracht meer, 

noch wat zij wil; 

weinig spreken, 

veel vergeten; 

zo snel vergaat, 

dat bleke leven. 

Wordt dan 

toch waar 

wat zij toen zei:? 

"mijn leven 

eindigt vlug!" 

"Neen,"zei ik, 

"jij wordt honderd". 

Ik vrees van niet, 

maar zij is klaar, 

om naar 

haar geliefde 

toe te gaan. 

Meer dan vijftig jaar, 

waren zij 

een gelukkig paar. 

Ik wens je goede reis, 

behouden vaart; 

en beloof je, dat ik 

je niet vergeten zal. 

Denk jij daarboven 

ook aan ons, 

hier nog 

op deze aard? 

ria 

15.2.2012 

enkele dagen later, 

terwijl ik zelf in het ziekenhuis lag overleed zij.

Dag lieve vriendin, hoe is het daarboven?