zaterdag 29 juni 2013

In het bos.





Zou hij de weg terug gevonden hebben?
Ik heb het mij zo dikwijls afgevraagd.




Hij heeft een petje op en draagt loopschoenen.
“Of wij de weg wisten?”
De weg, ja maar naar waar?
“Naar de grote baan”…zei hij.




Volgens mij kwam hij van de grote baan.
“Vraag het aan mijn man,” zeg ik,
“die is hier beter bekend.”
“O ja, nu weet ik het weer,” knikt hij.




“Ik doe dit vaak, bijna elke dag”;
en resoluut draait hij een laantje in.
“Die leidt toch niet naar de grote baan,”
“Hij zal wel terugkomen”, sust mijn man.




Inderdaad, 10 minuten later is hij er weer.
Ik zit alleen op de bank.
De oude man draait op zijn hielen,
180 graden rond, “ja, nu weet ik het weer.”




En hij stapt de andere richting van het laantje.
Wist ik maar eens welke baan hij bedoelde?
Ik wil hem nog achterna roepen,
“neem toch het pad langs waar je gekomen bent.”




Maar ik vrees dat hij zelfs niet meer weet
uit welke richting hij kwam.
Inmiddels is hij reeds verdwenen,
want zijn benen werken nog goed mee.




“Waar is hij nu heen,” vraagt mijn man.
Ik wijs in welke richting hij verdwenen is.
Ik weet dat het een lange weg is,
wij hebben die vroeger nog gefietst.




Met wat geluk, komt hij zo op een andere baan.
Ik vraag mij af van waar hij komt
weet hij het zelf nog wel?
“Kom,” zegt mijn man, “we fietsen verder.”




Op de terugweg zien we een in het zwart geklede
jonge man, hij loopt hard en is bezweet.
Hij kijkt onrustig rond alsof hij iets zoekt.
Zou hij de oude man zoeken?




Ik wil hem iets toeroepen, maar hij is al voorbij
mijn man rijdt verder, richting onze bestemming.
Ik haal hem in en zeg, “die jongen was geen jogger,
zou hij op zoek zijn naar de oude man?”




Ik had mijn hart moeten volgen en mijn instinct,
en terugkeren in de richting die beiden namen.
Ik hoop dat de jonge man, de oude gevonden heeft,
Ik heb er dagen over gepiekerd, en soms doe ik het nog.

ria – juni 2013





U kunt de foto's vergroten, door er op te klikken.





6 opmerkingen:

klaproos zei

ohh ria, ja, dat is een zó herkenbaar gevoel.....

probeer het maar los te laten, maar geloof me ik snap je zó goed,
ik zou precies datzelfde hebben.

xxx

duvelse fotokes zei

Mooi in woord en beeld !! Moeilijk los te laten ! Groetjes

Dominic zei

Dat is begrijpelijk Ria, ik zou het er ook moeilijk mee hebben!
Prachtige beelden van je fietstocht!
Een fijn weekend
Groetjes

merel zei

zo iets blijft je bij ....

Helma zei

Ik zou er ook nog een tijdje over blijven piekeren Ria, maar ik denk dat het uiteindelijk toch wel op zijn pootjes terecht is gekomen. Leer ook vertrouwen op het positieve ;-)

Heel mooi in beeld gebracht.

Lieve groetjes, Helma

ria zei

Het is zoals verschillende onder U terecht opmerken, het is waarschijnlijk allemaal goed gekomen. Maar ik heb me toch voorgenomen om in de toekomst hulp aan te bieden, moest zich zoiets nog eens voordoen.

dank voor jullie begrip,
ria39