Rozen en doornen, hoe rijmt men dat?

HOE DE ROOS AAN HAAR DOORNEN KWAM.

De engelen in de hemel mochten zich uitspreken over de bloemen die God in petto had voor de schepping. Het was helemaal aan het begin van de schepping. Lucifer was nog beste maatjes met de andere Aartsengelen; maar toch had hij al scherpe kantjes, die pas later helemaal duidelijk zouden worden. God had voorontwerpen gemaakt, maar Hij stond open voor de inbreng van zijn schare engelen. Niemand werd uitgesloten, allen konden ze de ontwerpen bewonderen. Van de kleinste tot de grootste bloemen, struiken, bomen. Al wat bloemen zou dragen lag op tafel, op de Hemelse tafel. God had wel één voorwaarde, deze bloemen waren tot Zijn eer en glorie, maar ook tot genot van de mens, die Hij in zijn toekomstvisioenen reeds had voorzien. En alhoewel engelen zeer begaafd en intelligent zijn, wisten ze toch niets over het meesterstuk van de schepping, namelijk, “de mens.” Zo ging het vooral om hun eigen voorkeur en natuurlijk om God lof en eer te brengen. Eigenlijk kwam dat op de eerste plaats. God had zoveel buitengewone eigenschappen, en de engelen vonden dat ze die in de bloemen moesten herkennen. Ondanks Zijn Almacht, was God de eenvoud zelf. Hij was een Vader, ja, ook voor de engelen. Geïnspireerd gingen de engelen aan het werk. Sommige kozen voor het kleine, het minzame, het tere. Anderen vonden dat lelies niet mocht ontbreken. Enkele engelen die zo in de ban waren van de roos, overlegden welke soorten, kleuren, geuren ze zouden meekrijgen. Het zou een Paradijs worden, een aards paradijs. Maar Lucifer, de geniepige, die dacht groter te zijn dan de Schepper, plantte heimelijk een ongekend d-en-a in wat eens de roos zou worden. Juist ja, en sindsdien draagt elke roos doornen. Maar God die alles ziet en weet, haalde daarna zijn beste parfums, zijn edelste kleuren en vooral zijn schitterende, liefdevolle, rozenharten tevoorschijn. En ondanks haar doornen werd zij de bloem van de liefde, van de geliefden, omdat God zelf zoveel tijd aan haar creatie heeft besteed. Is ze daarom ook mijn lievelingsbloem geworden? Misschien wel, het is haar hart dat mij bekoort. Haar liefdevolle hart, om van te genieten en om te delen. Ria (droom 3.6.14)

En nu ga ik genieten van de natuur,

van mensen en van dingen

om hier in het najaar fris en monter

terug te staan.

Neen, ik ben niet weg,

en kom nog regelmatig op bezoek

bij ieder van jullie,

zonder daarom berichtjes achter te laten.

Mooie zomer.

ria39