Teruggevonden.

God die leven hebt gegeven in der aarde schoot, 

alle vrucht der velden moeten w' U vergelden,

dank voor 't dagelijks brood

Niet voor schuren, die niet duren, gaaft Gij vruchtbaarheid, 

maar opdat op aarde, 

in uw goede gaarde, niemand honger lijdt.

Maar wij rijken, ach, wij blijken hard en onverstoord

Open onze oren, Heer, opdat wij horen

't roepen aan de poort.

  Wil dan geven, dat ons leven zelf ook vruchtbaar zij. 

 Laat in goede daden 't werk van uw genade 

opgaan, sterk en vrij.

Zingt Jubilate - Ad ten Besten, W. Vogel

Dank aan diegene die deze tekst (uit 2010) terug in herinnering bracht.

Hij doet me denken aan het Evangelie van vorige zondag.
De rijke, wiens oogst zo groot was, dat hij zijn schuren moest afbreken,

om een veel grotere te bouwen. Daar zou hij alles kunnen opbergen,

en dan kon hij voor de rest van zijn leven op zijn lauweren rusten.

ZO dacht hij. Maar God zei tot hem: "DWAAS"

nog deze nacht neemt je aardse leven een einde.

En in zijn preek vertelde de pastoor een parabel,

van een rijke, die al zijn goud mee in zijn kist had laten leggen.

Toen hij boven kwam had hij honger en hij zag uitgelezen spijzen.

Hij vroeg om de beste spijzen en wou betalen met zijn goud.

Maar de Engel, die bediende, zei: "dat is niet mogelijk,

HIER kan je alleen betalen met wat je hebt weggeschonken."

Laat ons later niet zeggen:

"wir haben es nicht gewusst".

"Wij wisten het niet."

ria