vrijdag 18 februari 2011

Eenden en poëzie.



Poëzie kan afwachten.

'Poëzie moet liggen en hoe langer zij ligt des te bijzonderder
van binnen zij wordt.'

Willem Jan Otten









En toen gebeurde het. Had ik tranen,
duizend had ik er gestort, want wat ik zag
was niet van deze wereld, en zeker niet
van dit gedicht. Ik zag een eend,
een gouden eend, door zonsopgang belicht.
Willem Jan Otten



Trouw = vertrouwen = van elkaar houwen,
zonder veel vragen,
vreugde en leed samen dragen.

ria


''Eine frau wird erst schõn durch die liebe"



Tijdens zijn leven doopt de gans
zijn veren niet in inkt.
Willem Jan Otten



De zon is opgekomen.
De wilg, nog zonder blad,
wordt in het licht gevat
en laat zijn takken stromen.

Fred Portegies Zwart







Onverwacht mij tegen
in 't nog winters jaar
op de sprong der wegen
bloeit de hazelaar.
Tegen 't licht gehangen
slingertjes van goud;
aarzelend, bevangen
raak ik aan het hout.

Ida Gerhardt



ria39