Volgend gedicht vond ik vandaag op de kalender,
al klinkt het droevig
en onheilspellend, toch is er nog hoop.
Het zal van ons afhangen, van de mens,
van de mensheid
hoe het afloopt.
De vogeltjes bouwen alvast hun nest..
Zal de dageraad nog zingen
als de aarde niet meer is,
en er geen bloemen meer gaan groeien
enkel stof en slib en vuil
algehele ontsteltenis?
Zal de mens zich nog verheffen
als de rampen ons gaan treffen
en in ijltempo verbreken
wat miljoenen jaren
geleden zo zorvuldig werd gebouwd.
Of zal zijn beeltenis dan voor eeuwig verbleken?
Tine Hertmans
Laten wij in grote hoop en met groot vertrouwen
gaan naar de Enigen die de wereld en de mensheid
van de ondergang kunnen redden.
Hoe meer mensen bidden en zich bekeren
des te minder zullen rampen ons treffen.
....dit vroegen de apostelen zich reeds af ten tijde van Jezus.
Antwoordde Hij zelf niet, "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven,
wie in Mij gelooft zal eeuwig leven.
MARIA is diegene die ons de weg wijst naar Haar Zoon.
Is dit geen sprekend beeld?
'Heer, omwille van uw Smartelijk Lijden,
wees Barmhartig voor ons en voor de hele wereld.'
Jezus aan Zuster Faustina.
1 opmerking:
geen reacties, eigenaardig.
Een reactie posten