Amelanchier - Krentenboompje

Rond deze tijd, aan de overkant van de baan

zie ik steeds een krentenboom in de bloei staan.

Zijn witte blaadjes zijn in schril contrast

met de omringende natuur die langzamer wast.

Even maar duurt deze pronkerigheid.

Fragiele schoonheid gebonden aan tijd.

Tijd die vergankelijkheid in zich draagt

maar sommige herinneringen nooit vervaagt.

Nu kleurt het wit mijn dag

omdat ik lang geleden zag

wie dit frisse leven

groeikans heeft gegeven.

Het héél kleine krentenboompje werd geplant

door vaders hand.

Ontroering versmelt met het avondrood.

Telkens opnieuw, zovele jaren na zijn dood.

Morgen heeft de dag weer veel meer kleur.

Er staat namelijk een prachtige krentenboom voor onze deur.

door UILTJE

Bij ons staat deze prachtige boom centraal in de tuin...

ria39

What is in a name?

Hier ben ik dan....

Herken je mij?

Ik heb nog geen naam...

mijn ouders weten niet of ik een jongetje of een meisje ben?

But, what is in a name?

(soms zegt mijn mama "beauty")

Eerlijk gezegd vind ik dat wel leuk....

zeg nu zelf, welk mensenkind krijgt vleugeltjes

op zo een korte tijd...

Nog een beetje dons, herinnert mij aan mijn babydagen.

Lieve vrienden, ik weet niet of wij elkaar nog gaan weerzien, want mijn vleugeltjes jeuken en ik oefen elke dag. Ik heb goede ouders, daar niet van, Ik krijg lekkere hapjes, werd warm gehouden. Vijanden kregen geen kans. Maar.....van hygiëne kennen ze niets. Ik zit hier nog altijd op een berg str....en niet alleen die van mij, maar zij deden eveneens hun duit in het zakje. Als ik ooit kinderen krijgen....dan ga ik dat toch beter doen. Gelukkig dat Gaïa niet is langs geweest. Die hadden mij zeker in een pleeggezin geplaatst. Lieve mama en papa bedankt dat jullie zo goed voor mij hebben gezorgd. Dat jullie zo veel geduld hebben gehad om mij van een eitje tot een echte "beauty" te laten groeien. Dat jullie weken gescheiden waren, of elkaar alleen bij de wisseling van de wacht hebben gezien. Ik heb wel gehoord hoe jullie soms verlangend naar elkaar hebben geroepen. Jullie hebben me heel veel geleerd, lieve mams en pap. Volgende keer kies je toch beter voor een dubbelwoonst, zodat je ook je tweede kindje kunt grootbrengen. Ik had zo graag een zusje of een broertje gehad. Maar misschien hadden we dan wel veel ruzie gemaakt, want eerlijk gezegd is het hier toch nogal krap. Maar het seizoen is nog jong...! Of gaan jullie nu liever op vakantie? Dat hebben jullie heus wel verdiend. Ik weet niet of onze wegen binnenkort scheiden. En ik weet ook niet of wij elkaar later zullen herkennen. Oef, wat is er nog veel dat ik niet weet. Ik heb het al eens aan de gastvrouw hier gevraagd, maar die weet het ook niet. Lieve gastgezin, ik ben nog te klein om dat huisje hier een grondige beurt te geven. Het spijt me dat we het zo moeten achterlaten. Maar ik weet dat jullie dat spic en span zullen doen. Zodat het in de winter terug een voedselplank kan zijn, voor hongerige vogels. Misschien kom ik dan ook wel eens langs.

Ik schenk jullie een bloemetje uit dankbaarheid.

Beauty.

Eén dag later...

met een knipoog,

ria39

ps. Het verhaal startte ongeveer 20 februari, toen werd het nest gebouwd.

Vijf en dertig dagen later vliegt de jongeling,
in gezelschap van zijn of haar ouders van de ene tuin naar de andere.

Als dat geen reccord is 

ria

ondertussen weten wij dat het een meisje is.

een intiem moment, moeder (rechts) en dochter (links)
28.3.14.

Liefde is een werkwoord!

Is dit een contradictie?

De ene keer kunt U lezen dat ik gelukkig ben en het ander moment schrijf ik over de gruwelen van de wereld. Goed gezien, goed opgemerkt! Ik heb inderdaad alles om gelukkig te zijn, en als ik even mijn ogen sluit voor de ellende van de wereld, dan voelt het ook aan of ik echt gelukkig ben. Maar dra word ik weer wakker geschud, niet door foto's maar door de mens, het levensverhaal, van zovele ongekende en onbeminde medemensen.

Kinderen zijn het meest kwetsbaar, zeker als ze in de steek gelaten worden... of  hun ouders verliezen, door krankzinnige oorlogen. Maar ook oude mensen, ontheemden, vervolgden; allen dragen zij hun kruis.Wat kunnen wij doen om van de wereld een plaats te maken, waar liefde en goedheid heersen? We kunnen dichtbij beginnen, in familie, werk, buurt, vrienden. En zorgen dat het aanstekelijk werkt, dat anderen ook goesting krijgen om mee te doen...

Liefde is een werkwoord

en alleen liefde is bekwaam om de wereld te herscheppen.

Het is nog veertigdagentijd, tijd van inkeer, van delen, van medeleven.

Ik was veracht 

mijn naam stilgezwegen

had honger en dorst

jij hebt mij eten en drinken gegeven.

Ik was naakt

de wanhoop nabij

zoch een open hart

maar niemand zag mij

Ik zat gevangen

duisternis om mij heen
jij kwam naar mij,
zoals jij was er geeneen.

Ik was ziek

op sterven na dood

geslagen, geschopt,

hoe groot was mijn nood.

Ik was alleen
in het aards gevecht,
maar jouw ontfermen
was zacht en oprecht.

Dank je wel Mijn kind,
voor je liefde en trouw; 

jij was er voor Mij,

Ik ben er voor jou.

(Jezus)

naar Matteus 25:31-46

Rob van Vlijmen

Een koninklijke kleur...

Als jong meisje stond ik af en toe in het winkeltje van mijn grootmoeder en verkocht er tekenpapier,kleurpotloden, water- en plakkaatverf. Viltstiften bestonden toen nog niet, maar vetkrijtjes waren ook leuk. Het was geen Chinese brol wat toen verkocht werd, maar echte merkartikelen. De kleurpotloden werden aangescherpt tot ze nog maar een paar cm. lang waren. De klanten kwamen gewoonlijk uit grote gezinnen en zo’n aankoop moest daarom lang meegaan. Soms genoot zelfs het hele gezin er van. Toen het schoolvakantie was mocht ik helpen, schabben en schuiven uitkuisen. En de voorraad terug aanvullen. Zalig was dat, al die prettige kleuren, die geuren en bijzonder ook het mooie zware tekenpapier. Dat werd ook verkocht op groot formaat van 50 op 70 cm. En lag in een brede schuif van de toonbank, samen met het kalkpapier. De verschillende tinten blauw hebben mij altijd gefascineerd. Ultramarijn, azuurblauw, gentiaanblauw, kobalt (heel donker), hemelsblauw, turkoois, parelmoerblauw, pastelblauw, nachtblauw, grijsblauw en het vergeet-mij-nietjes blauw. 

Misschien is dat wel de reden waarom ik blauw altijd zo mooi gevonden heb. Een Koninklijke kleur. En blauw met wit gecombineerd, de kleur van de Lieve Vrouwe in de Meikapel. Maar het wolkenspel geeft mij de meeste voldoening. Daarom loop ik vaak met mijn hoofd in de wolken. Vandaag was weer zo’n schitterende dag, geniet U mee?

Zoiets kan je toch maar alleen heel stil en gelukkig maken.

(de boom is het krentenboompje, dat stilaan in blad komt, zo mooi...)

kijk dat eilandje, van wit en  azuurblauw, een snuifje grijs
en zelfs een vleugje goud...wat speelt er zich af?

Terwijl ik dit aan het maken ben schiet mij plots een lied te binnen,
hoort U mij zingen?

Wat zijt Gij goed o Heer,
geheel mijn leven
is ene weldaad slechts van uwe Hand.
Wie kan mij beter dan Gijzelf tot leidsman dienen,
op mijne tocht, naar ‘t Hemels Vaderland.
Gij die althoos, vol tedere vaderzorgen,
vol trouwe liefde waakt aan mijne zij,
die mij beschermt, behoedt op al mijn wegen;
wat zijt Gij goed o Heer,
wat zijt Gij altijd goed geweest voor mij.

Zondagavond, 23.3.2014
ria

tevreden ga ik naar mijn bedje, slaap lekker!

als u op de foto's klikt kunt u ze vergroten.

Poëzie

deze laatste foto en gedicht vond ik in Facebook.

dank voor het delen.

fijne zondag

ria39

It happened to us

on an evening above our street and garden...

een wirwar van takken en takjes,

bomen die elkaar zoenen...

white became rose, lilas, blue

it was only a few minutes, but from north to south,

from east to west, so special...

And then I turned myself to the west...

So beautiful...

Could you imagine that there is no God?

I can not.

Who made these all?

In nature God shows us, shows me, 

that He is the Creator from Heaven and Earth.

But also that he is a loving Father, to us.

ria39

My home is my castle

Dat was een gelukzalige dag.

Wij met ons tweetjes,

mijn lief en ik.

We hadden net een weekend doorgebracht,

samen met onze kinderen en kleinkinderen.

Zij haastten zich naar huis,

want school en werk wachtte.

Als twee gelukkige mensen net op pensioen,

maakten wij nog een tochtje

door de mooie Westhoek.

En dan, plots, kom je op zo'n liefelijke plaats

waar je onmiddellijk

de rest van je leven zou willen verblijven.

Heerlijk toch,

ik kan er nog van genieten.

Een volgende keer meer...

om van te watertanden.

liefs,

ria39

ps. de duifjes stellen het goed, de rust is weergekeerd,

en het jong groeit, dat hopen we toch.

vervolg - woensdag 19 maart.

ontaarde ouders zijn het, vandaag hebben ze een heel uur lang

hun jong in de steek gelaten, terwijl een ekster rondjes bleef vliegen.

En het tweede ei, weg, foetsie,

wie of wat dat deed, daarvan heb ik geen weet.

En dan moet er nog iets van mijn hart...

moet dit scharminkel een mooie tortel worden?

Het is erger dan het lelijke eendje.

de reporter gaat slapen.

ria39

Bijna een CATASTROFE

Wat vooraf ging....

Het was een drukke en stresserende dag,

zowel voor de duifjes

als voor de fotograaf...

Om een lang verhaal,

dat nog volgt,

kort te houden;

ziehier het enig jong,

bijna in de steek gelaten door zijn mama,

door de schuld van een nieuwsgierige fotograaf.

Verhaal en beelden volgen later,

maar eind goed, al goed,

dat hopen we toch...

tot binnenkort,

ria39

Wat vooraf ging....