te Kunst of niet te kunst?

That is the question?

Wie zou er wonen in dit huisje klein,

sneeuwwitje zonder dwergen?

'k Ben zeker, 't is een dame,

dat ziet men aan de mooi versierde ramen,

...en gras tot op de nok!

.

Mijn dak dat is zo groot,

hier groeit het zelfs tot in de goot.

Toch blijf ik echt benieuwd,

 niemand hier?

Dat zou mij toch verbazen!

...en komt daar plots een kleine meid,

zowaar op blote voetjes

zij draagt een korf vol appeltjes...

veel te zwaar... voor haar!

O schoonheid hier rondom,

o rust en vrede zelve,

"zeeuws knoopje" is jouw naam,

blad van een Ginko Biloba

Ik hoef geen edelstenen,

geen zilver en geen goud,

zolang de natuur

haar mooiste zelve schenkt

laat al dat klatergoud mij koud

ria39

foto's geleend van Pintererst en door mij bewerkt.

Goede oogst

Een goede oogst, daar ga ik prat op,

maar kennis

die heb ik niet....

daarom laat ik ze veilig staan

langs beek of berm

in 't bos, maar ook in de tuin,

soms prachtig om te bewonderen,

en zo verscheiden,

en dan totaal onverwachts,

'afschuwelijke' dingen,

miljoenen sporen in het rond,

Toch wil ik eindigen met iets moois,

...een kapsel, zo speciaal,

kent u misschien haar naam?

www

Kabouters hebben nu hun tijd,

ze bouwen en ze sjouwen.

Ze werken 's nachts, wist u dan niet?

't is daarom

dat je hen zo weinig ziet!

hoera,

ik heb er zojuist ééntje gezien,

en nu mijn bedje in.

ria39

Moederliefde

Terwijl ik op paddenstoelen jacht ben kunnen jullie

hier toch even genieten.

Beestenboel? of ouderliefde?

piepklein en hulpbehoevend

maar mama's lieveling

of het nu warm is of koud....

...zolang mama maar van ons houdt!

Van noord naar zuid, van oost tot west,

de ouders doen hun beste best!

De jongen voelen zich geborgen

er daagt voor hen een nieuwe morgen.

zelfs een simpele kip, die kent haar kuiken

een lam dat kent zijn ma

en mama poes die vraagt zich af,..

waar haalt ze toch die rosse vacht vandaan?

...zelfs een pleegmoeder

die kwijt zich van haar rol.

...en wie  heeft er nooit rust?

Ik heb met haar te doen,

ik zucht!

tot slot nog een "goede dag"

hi-ha

...ik monkel even 

en ik lach.

tot.......? soon

ria

Met dank aan Pinterest voor de foto's

HERFST

Voor we het goed en wel weten

is de zomer weer vergeten.

De herfst kwam er aan,

is zonneschijn nu gedaan?

Natuurlijk niet,

nog vele dagen,

kunnen wij

kleurrijke herfstdagen vragen.

Te beginnen met vandaag.

bont gekleurde bladeren

die zie ik graag.

Nog maïs op de velden....

en spinnen overal...

wat een kanjer, en zo'n kleine spin!

...om ter mooist?

tot binnenkort,

ik ga op paddestoelen jacht.

ria39

Overdaad.

Overdaad schaadt !

Méér dan veertig bloemen heeft ze ons gegeven,

toen bezweek ze onder hun pracht,

wie had dat gedacht?

Ikzelf ben ook aan wat rust toe,

tot weerzien,

later?

ria

Reizen.

15 augustus - sky boven Herfordshire - UK

van uit onze kamer in de B&B

Dit kregen we er gratis bij...

's anderendaags....wat een verschil.

Met de neus naar huis...

Zo reizen sommigen, vroeger deden wij dat ook...

Terug op Belgische bodem, wat een mooie avond.

Moe, maar tevreden, bijna terug thuis.

ria39

De oogst!

DE PLOEGER 

foto Robin Mansanarez

Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren -

Ik sta in uwen dienst, zonder bezit -

Maar ik ben rijk in dit:

Dat ik de ploeg van uw woord mag besturen,

En dat gij mij hebt toegewezen

Dit afgelegen land en deze

Hooge landouwen, waar - als in het uur

Der schafte bij de paarden van mijn wil

Ik leun vermoeid en stil -

De zee mij zichtbaar is zoover ik tuur.

Ik vraag maar een ding: kracht

Te dulden dit besef, dat ik geboren ben

In 't najaar van een wereld

En daarin sterven moet -

Gij weet hoe, als de ritselende klacht

Van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,

Weemoed mij talmen doet

Tot ik welhaast voor u verloren ben -

Ik zal de halmen niet meer zien

Noch binden ooit de volle schoven,

Maar doe mij in den oogst geloven

Waarvoor ik dien -

Opdat, nog in de laatste voor,

Ik weten mag dat mij uw doel verkoor

Te zijn een ernstige ploeger op de landen

Van een te worden schoonheid; eenzaam tegen

Der eigen liefde dalend avondrood, -

Die ziet beneden aan de sprong der wegen

De hoeve van zijn deemoed, en het branden

Der zachte lamp van een gelaten dood -

ADRIAAN ROLAND HOLST - 1917

Opdringerig!

Onbekend, maar niet onbemind...

Dag poes, ik keer terug naar mijn bloemetjes...


ria