Van achter mijn keukenraam.
Sommige bladeren zijn nog groen,
anderen okergeel.
ook hier nemen ze een loopje met de kleur,
Een kleine acer, langs de straatzijde.
Wingerd aan de keukenmuur, tientallen tinten
nog even...
en dan wordt hij helemaal kaal.
Zo gaat het jaar na jaar!
Maar, als de dood dichtbij gekomen is,
vraagt men zich af,
"hoe dikwijls nog, hoe vaak?"
Rust zacht,
lieve mensen,
eens waren jullie onder ons.
We zullen je nooit vergeten.
Ria
