Geen blad valt van de boom...

Heer, 

 Er valt geen blad van een boom buiten U om. 

U bent aanwezig in alle leven en de loop der dingen. 

U weet van mijn vreugde, van mijn beproevingen en van mijn tranen. 

Laat die gedachte mijn troost zijn. 

U raapt op wat is gevallen en maakt het nieuw. 

Geheimen Heer, ik heb geen antwoord op Uw wonderen. 

Denken of weten helpt mij geen stap verder. 

Uw geheimen zijn ondoorgrondelijk maar uw liefde is helder als water.

Toon Hermans

Zo'n kans krijg je niet vaak,

ik zag het blad trillen in een lichte bries,

 gewoon, van achter mijn keukenraam.

 LUCKY ME

ria

Ik nodig U ook graag uit op mijn andere blog:

IK WOU DAT IK SCHILDEREN KON...

een verrassing?

De laatste zomerse "herfstdag".

Hier en daar,

slaat de herfst toe...

Op andere plaatsen in diezelfe tuin...

geen rood, geel of bruin,

maar wit en blauw...

Bruidsluier.

Maar hier en daar,

en af en toe

slaat de herfst reeds toe.

Alhoewel!

wordt vervolgd

ria

Herfstpoëzie

TIJD.

Heer, het is tijd. Het was een grootse zomer.

Leg nu uw schaduw op de zonnewijzers

en laat de wind over de velden komen.

Gebied de vruchten vol te zijn,

verleen hun nog twee zuidelijke dagen,

stuw ze naar de voldragenheid en jaag

de laatste zoetheid in de zware wijn.

Wie nu geen huis heeft, bouwt het ook niet meer,

wie nu alleen is, zal het nog lang blijven,

zal waken, lezen, lange brieven schrijven

en rusteloos de lanen op en neer

gaan als de wind de blaren voort zal drijven.

Rainer Maria Rilke

(vertaling: Peter Verstegen)

De schoonheid van de simpele dingen.

Van achter mijn keukenraam.

Dit is ''Mijnheer'', honkvast, altijd op dezelfde plaats.

'Mevrouw' huurt het web ernaast...

Ze ziet het niet zo groots,

maar ik vind haar eleganter

Mijnheer, die lijkt wel vastgeroest.



Bovendien lijdt hij aan grootheidswaanzin...
maar zijn web blijft even leeg!



Het hartje aan de binnenzijde van het raam werd ook ingepalmd,

hoe kan dat nou?



U kunt de foto's vergroten, door er op te klikken.

Aan de straatzijde:

Enkele dagen later.

In de avondzon.

En nu...

op een paar m2. voortuintje.

maar.....

zo begon hij. Kent iemand zijn naam?

Nog wat soortgenoten...

en nu nog wat lieve diertjes:

Pantomine

We besluiten in schoonheid.
Simpele schoonheid.

en nu wat rust...tot kijks!

ria