De Plek!

 

Tot binnenkort.

ria

Ik wandel met mijn hoofd in de wolken.

Natuur heeft een genezend effekt.

bomen zingen, takken fluisteren,

mijn hart maakt een sprongetje van vreugde...

als een boom vertellen kon...

deze staan op een wel heel bijzonder domein.

"La Pie " van Monnet,

de "Ekster" in het Nederlands en ze ziet dat alles goed is...

ik ken hem niet, maar hij is wel zeer robuust

en met een heel bijzondere schors.

Ik ben een 'berken" fan, maar...

als ze in of rondom je tuin staan, wordt je in de late zomer en herfst

bedolven onder massa's zaadjes ...niet altijd even leuk in dakgoten,

ramen, tot zelfs in het wasgoed aan de draad.

Bomen, ze hebben allemaal hun eigen verhaal,

soms kort, soms lang,

en in de zomer genieten zij, zoals wij,

van heldere vogelzang.

See you later!

ria

Gij komt tot ons, gans onverwacht.

Klik op foto voor grotere tekst.

Vergeef me, als ik maar met mondjesmaat bezoeken breng,

mijn tikkertje is nog vaak van slag.

Op hoop van beterschap, en dank aan allen,

voor de trouwe bezoeken.

ria

Mysterie van een beek!

tot weerzien!

Omdat ik het niet laten kan...

met een knipoog,

ria

Voorlopig afscheid.

Lieve vrienden,

.

Ik neem voor een tijdje afscheid,

mijn hart neemt af en toe een loopje met me.

.

Maar maak u niet ongerust,

ik heb alleen wat meer rust nodig.

.

Ik hoop U in de lente weer te zien!

.

Vrede

ria

Treinreis!

Ik stopte wat woorden in een zak

als proviand, voor onderweg.

Toen de trein even halt hield

opende ik mijn tas

en haalde gespannen

mijn schatten boven.

Mijn overbuur was juist uitgestapt

en het tafeltje, een beetje groezelig

lag er nochtans uitnodigend bij.

Filosoferen,

Dineren,

Accepteren

Hij

Zij

Samen

Vroeger

Lang geleden

Terugdenken

Aan

Had ik nu echt geen andere

voorraad meegebracht.

Een beetje pover om hiermee

een verhaal te schrijven;

Alhoewel … en toen schoot

mij te binnen, “koffie”.

Koffie werkt inspirerend,

althans voor mij.

Toen ik terug kwam

uit de restauratie wagen

met een beker, je weet wel

van die dubbele, thermische,

die nauwelijks warmte doorlaten,

een beker dampende koffie dus,

toen keek ze me aan…

Haar blik ging door me heen.

Grote donkere, vermoeide ogen.

Ze was armoedig gekleed, veel

te dun voor de tijd van het jaar.

Ze had honger, dat zag je zo,

waarschijnlijk sinds gisteren

niet meer gegeten.

En voor ik het wist

maakte mijn hand een gebaar,

“ook koffie”?

Ze knikte en nam de beker aan.

Toen ik opnieuw voorbij kwam

met een nieuwe beker,

besefte ik dat mijn proviand

“mijn woordenschat”

niets te betekenen hadden.

Leven, Overleven, Delen,

Glimlach, Gebaar, Medemens

met die woorden,

hadden wij zojuist en “samen”

een verhaal geschreven.

ria – 10.01.09

Lieve bezoekers en vrienden,

door omstandigheden en tijd gebrek

put ik voorlopig uit mijn oude doos,

om hier toch niet helemaal te verdwijnen.

Vergeef me ook dat ik uw blogs tijdelijk niet bezoek.

Maar ik beloof u, in dit nieuwe jaar,

zal ik mijn leven beteren.

Tot binnenkort,

ria39



Een terugblik - "een ouderwetse winter".

Free digital slideshow made with Smilebox

Tweeduizend en elf - 1 januari