De luiken toe, de buiten-dag gesloten!
De avond valt in zoete rust.
Muziek vandaag, geen TV aan,
de haard brandt als een lieve lust.
Hoe knus is het nu samen;
het schemerlicht verraadt
een blije blos van liefde,
op jouw, nog immer, mooi gelaat.
Geniet ik onvoorwaardelijk?
Helaas dat kan ik niet;
te weten dat velen buiten slapen,
dat doet mij veel verdriet.
O wereld, vol onrechtvaardigheid,
hoe trekken wij dat recht,
Hoe delen wij van ons geluk
en welvaart? Ik meen dit oprecht.
ria
november 2011
2 opmerkingen:
Ik zou het willen weten
de oplossing voor handen
om degenen die aan de touwtjes trekken
overal in al die landen
alle krachten bij elkaar te brengen
om zorg te dragen voor een betere verdeling
van alles wat de aarde ons biedt.
Net als jij, Ria, overschaduwt veel leed mijn geluks-gevoel.
Alsof het niet mag.
Maar toch verdient deze dag
dat jij er op jouw plekje van geniet.
Hallo Ria,
ik werd helemaal een beetje weemoedig van je verhaal, maar het is wel zo. Vandaag Sint Maarten en hij was degene die de de mensen ook hielp en hen warmte gaf.
We willen allemaal dat iedereen gelukkig is op deez aard, doch een groot deel van de mensheid is daar niet toe bereid.
Groetjes, Helma
Een reactie posten