Uit mijn oude doos, (juli 2011)

Het langverwachte weerzien.

Hoeveel dagen had zij nog te leven?

Het was één van die laatste toen

zij en ik, alleen waren met elkaar.

Iemand echt leren kennen doe je maar

door samen met elkaar te leven,

onder hetzelfde dak, dag in dag uit.

Zo waren ons tien jaren gegund,

na het heengaan van ons vake, toen zij,

ons moeke, bij ons haar intrek nam.

De laatste maanden waren aangebroken,

reeds vele keren in het ziekenhuis,

de dokters hadden alle hoop verloren.

Wij, de kinderen, wisten dat,

maar ook zij, onze moeder, was bereid.

Eigenlijk verlangde zij er vurig naar.

Haar lieve man, haar ouders, zussen, broer,

zo veel familieleden en vrienden

weer te zien, dat was haar wens.

Nog tien mooie jaren hadden wij

samen in dankbaarheid beleefd.

Toen, die nacht, alleen met haar,

vertelde zij haar liefste wens.

‘Eindelijk’ fluisterde zij, met gebroken stem,

‘eindelijk zal ik ons Agneske zien.’

Agneske, haar vijfde kindje, dat doodgeboren werd.

Zo groot was haar verlangen en haar hoop.

Een voldragen beeldschoon kindje,

maar gehavend door een moeilijke geboorte,

waarvan mijn moeder in lichaam en in ziel

altijd de littekens heeft meegedragen.

Vijf kinderen in leven moeke, en toch zo’n groot

verlangen naar dat ene, dat jij negen maanden

met veel liefde droeg in uw schoot,

maar nooit in uw armen hebt mogen nemen.

Liefste moeke, als ik aan dit samenzijn terugdenk;

jouw liefste wens, die je mij, als oudste, toevertrouwde,

springen mij opnieuw de tranen in de ogen.

Zo’n intiem, spiritueel en begenadigd moment.

Waarom ik er nu plots aan denk?

Gisteren hebben jullie zonder twijfel

daarboven gevierd: ‘drie en zeventig jaren

trouwe huwelijksliefde’. En Agneske was erbij!

Ook voor ons, ook voor mij, komt eens de tijd,

om ons zusje te ontmoeten.

Wat ben ik blij voor u, moeke, en voor ons vake

dat jullie reeds negen jaar, opnieuw verenigd zijn.

Je ‘Mieke’ (was de koosnaam die ik van jullie kreeg)

10 juli 2011

 Dat huwelijksliefde een groot en schoon sacrament is

mochten wij nog op een andere manier ervaren.

Mijn schoonmoeder stierf tien jaar na haar man
en wel op hun "zeventigste huwelijksverjaardag."

Ook zij had vurig naar die dag verlangd.

Wij hadden veel verdriet,

maar voor hen beiden werd dit,

het allermooist geschenk en tevens blij weerzien, 

ria

Wij kunnen ons niet voorstellen wat het betekent,

"Thuiskomen bij God, bij de Vader,"

om samen met onze geliefden,

die ons zijn voorgegaan, lief te hebben,

te danken en te loven, Zijn Heilige Naam.

ria

De Boerenbuiten...

Met dit zomers verhaal
neem ik voor een tijdje afscheid.
Ik ga "zomers-luieren"

Dank aan alle trouwe bezoekers,

en geniet van de zomerzon, 

die nu haar beste beentje voorzet.

Het is waar het komt uit mijn oude doos,

maar ik vind het zelf zo mooi dat ik het nog eens wil delen.

De prachtige foto's die mijn gedicht vergezellen,
zijn niet van eigen hand.
Ze zijn gekregen of "geleend".

Mocht er een foto bij zijn die uw eigendom is,
wilt U het mij dan laten weten.
Ofwel wordt uw naam erbij vermeld,
of als U het wenst wordt ze verwijderd.

Ik dank allen van wie ik foto's mag gebruiken.
Waar namen op stonden, werden ze behouden.
De meeste foto's zijn echter van onbekende fotografen.

ZOMERT U mee?

ria

Heb jij een idee?

appetijtelijk ziet het er niet uit...

Hebt U enig idee?

MEAT ? - NEEN, wat dan?

Zie je die franjes, bizar!

Op een bord kruiden?

Ik heb hem een voetje gelicht,

om beter te kunnen bestuderen....

JA DUS "EEN PADDESTOEL,"

nooit eerder gezien,

totaal onbekend voor mij.

Giftig, ik weet het niet,

maar ik denk van wel.....

Weet iemand zijn naam?

Zullen we toch maar in schoonheid eindigen!

Een mooie zomer(avond) gewenst!

ria

Misschien vindt U het genoeg...

Ik plaats deze foto's vooral voor de liefhebbers van Clematis.

Ze groeien talrijk tussen rozen,

deze schoonheid reikt naar de zon

Ze gunnen elkaar het zonlicht,

dicht bij de keuken

een perfect koppel

Schoonheden die ik kan zien van achter mijn keukenraam.

het slaat net middernacht,

oogjes dicht en snaveltjes toe,

wie zei dat ook weer?

Mooi weekend gewenst,

ria

Rozen die doen blozen

Ballerina, struikroos, schitterend in de border.

mooie zomeravond toegewenst!

ria

Nobody knows the troubles I 've seen

Voor alle vergeten, verwaarloosde, hongerende mensen,

niet alleen naar voedsel, maar vooral naar liefde.

Een kruisbeeld werd tijdens de oorlog verwoest,

Jezus armen aan het kruis, werden afgeslagen.

Toen kwam er een soldaat bidden bij dat vernielde kruisbeeld.

Hij zag de lijdende Christus en toen schreef hij

op een stuk karton, en hing het onder het kruisbeeld.

"IK HEB GEEN ANDERE ARMEN DAN DE UWE".

Jezus leent zijn armen en handen aan iedereen,

die als mens, troostend en medelevend door het leven wil gaan.

Paus Franciscus een voorbeeld voor onze tijd.

ria39

Uit mijn oude doos...zo maar een poortje...

't is te zeggen, de foto's zijn van enkele jaren geleden,

maar het poortje is nog altijd aantrekkelijk...

gemaakt voor een opentuindag, in 2011

Heeft het poortje een functie?

Ja! Mooi zijn!

uitnodigend naar het tweede deel van de tuin,

in alle seizoenen mooi,

Klimrozen over het tuinhuisje. Bonica, Meg en clematis.

een poortje aangekleed tegen de koude...

...als er geen rozen meer bloeien, heb ik nog altijd 

mijn comfortabele rozenzetel om in weg te dromen...

Slaapwel tuin,

slaapwel rozen,

slaapwel vogeltjes,

deze foto komt van internet

slaapwel lieve bezoekers,

slaapwel lieve mensen allemaal.

U bent klaarwakker, ja natuurlijk, dat begrijp ik.

Ik zit ook altijd veel te laat voor mijn pc.

Als ik me haast lig ik nog om middernacht in mijn bedje.

ria39

VRIJDAGMORGEN.

VANDAAG VERWACHT IK MIJN 30.000 ste BEZOEKER

MIJN TELLER STAAT OP 29.992.

WIE ZAL HET ZIJN?

WELKOM!

Een huis met een tuintje...

Ik heb een huis met een tuintje gehuurd,

gelegen in een gezellig buurt

en als ik zo naar mijn bloemekes kijk

dan voel ik mij als een koning te rijk.

Toen ik bijna zeven was, dat is 67 jaar geleden

kwam ik voor zes weken in het ziekenhuis terecht.

Ik had toen "Rode koorts" wat heel besmettelijk was.

Nu wordt alles in het werk gesteld om kinderen die ziek zijn,

zo comfortabel en gezellig mogelijk te maken.

Niet in die tijd en zeker niet in dat stads-ziekenhuis.

We werden nogal vaak aan onszelf overgelaten

met 8 à 10  kinderen op een grote zaal.

Diegenen die al wat ouder waren of bijna genezen

namen de animatie op zich.

Ik leerde er toen een hele hoop liedjes,

waaronder hetgeen ik hierboven geschreven.

EEN HUIS MET EEN TUINTJE,

dat is altijd mijn droom geweest,

en onder een stralende blauwe hemel!

lente 2013

...deze tuinman is geen dichter,

één van de weinige zonnige lentedagen, alles groeit...

de rozenknoppen beginnen, ...een maand later dan normaal

bodembedekker, kleine fijne bloempjes, hier sterk vergroot.

azalea

seringen

bosazalea

geranium, naam onbekend, sterk en mooi.

We duikelen de zomer in,

voor zover je het "zomer" kunt noemen.

Klimhortensia en kamperfoelie, een goed huwelijk...

dicht bij de keuken, de tuinkruiden,

en blauwe hemel weerkaatst in het raam

dat ziet er beloftevol uit - de roos Bonica

En dan zijn ze er, de eerste rozen aan de 8 rozenbogen in onze tuin,

niet allemaal tegelijk,

zo kunnen we ook langer genieten.

regen en zon, afwisselend,

doen ze de rozen groeien en bloeien,

ria39

wordt vervolgd,