woensdag 18 december 2013

Wintersprookje van langgeleden.






Helemaal omringd door sneeuw.
Een lekker warm huisje,
waarin je schuilen kan.
Lange wandelingen,
zachte, malse stappen,
tot over je enkels in de sneeuw.

Onderweg halte houden bij een
lekker gestookte vuurpot,
je bijna bevroren neus, ontdooien,
je handen warmen
en stilaan de nevel zien vallen
over het uitgestrekt sneeuwlandschap.

Dicht bij elkaar aanleunen,
een eenzaam, achtergebleven paard strelen.
Hij droeg weliswaar een winterjas.

En dan de winterzon zien ondergaan,
sneeuw in goud zien veranderen.
De terugweg aanvangen
met pillampen en maneschijn.

En thuis komen, in een gehuurd huisje,
met zijn Ardense warmte,
lekkere erwtensoep eten
met bruine, dikke sneden brood,
belegd met echte boter.

En daarna bij het haardvuur,
samen neuriën, zachtjes vertellen.
En genieten, genieten van de rust
en van elkaar, wij de ouders
en de kinderen.
Zalig!

Je zal al wel gemerkt hebben
dat deze droom ooit eens echt gebeurde.
Een weekendje Spa,
en "neen", zei Pientje,
"er zal geen speldenkop sneeuw vallen
dit weekend."

Maar Pietje had ook een bijnaam,
weet je nog, " de leug...."
karrenvrachten sneeuw vielen er.

Resultaat, sneeuwkettingen
en heerlijke wandelingen,
langlaufen en skiën.

Soms zijn dromen geen bedrog.
ria  

5 opmerkingen:

curieuzeneuzemosterdpot zei

heerlijk gedicht, ria, van je winterse droom, daar in de ardennen! ;-))

ja, die pien ..
waar is de tijd, eh? ;-)))

A van de Aa zei

Een droom die je niet meer afgenomen kan worden.....
En je geniet er nog lekker van na.

Vanessa zei

Wat een prachtig gedicht Ria!
Ik droom mee van een witte kerst....
Fijne dag,
grtjs Vanessa

willy zei

een witte kerst, ziet er nu precies niet in..

groeten

Ans van Ispelen zei

Fijn,dat deze droom dus waarheid werd.
Erg mooi beschreven en de foto met de sneeuwvlokjes vind ik ook al zo prachtig.

Groetjes Ans