Een dag tussen de dagen

Een dag tussen de dagen,

de kleur blijft nog wat grijzig

vaag, maar beloftevol kan

het leven verder stromen.

Nee, ik beloof je niets,

ik verjaag schaduwen

en herinner je aan

je bron van licht dat ziet.

Een dag tussen de dagen

als een bocht in een rivier

waar 't water, even trager,

toch verder stroomt naar zee.

En hier is water dat

zuiverder je verschoont,

je eraan herinnert:

ook jij stroomt naar de zee.

Een dag tussen de dagen

met een gans eigen kleur en

nieuw als iets pasgeboren

onschuldig, niet geoordeeld.

De tijd uit tijdloosheid

gezien is vrij en niet

beladen. Ben dus snel

en jong van zien en zijn.

Een dag tussen de dagen,

kleuren plooien vrij open

tot een regenboog, belicht

door onze ziende ogen.

Luk Heyligen
7 februari 1995