SCHRIJVEN
Zet mij niet achter 'n bureau
om een gedicht te schrijven,
dan staan mijn letters haaks en scheef
en zien mijn vingers blauw.
Geef mij maar emmer en een zeem
of gieter in de hand,
zo ren ik door huis en tuin,
al dichtend heel galant.
Hoe meer ik met water speel
hoe meer mij dat verblijdt
al spuitend plant en groen,
terwijl maar denkend-dichten
gewoonweg, simpel doen!
Na vele uren buiten,
in samenzang met de vogeltjes
die rond mijn oren fluiten,
verhuis ik naar mijn pc
en speel daar nog 'n uur of twee.
De woorden vloeien uit mijn pen,
die ik toch niet hanteer,
mijn vingers toveren z'uit mijn brein,
waar ze zijn gestockeerd.
Zo zal wel ieder dichter
hebben, zijn klein geheim,
het mijne is heel simpel,
buiten
en daardoor gelukkig zijn.
17 april 07
ria
Nu zijn we 7 jaren verder:
dat rennen door de tuin, gaat iets minder snel
en zelfs het dichten
heel galant,
heb ik niet meer zo in de hand.
met een knipoog.
3 opmerkingen:
Een prachtig gedicht Ria!
Buiten is er zoveel te zien en zoveel moois te beleven, wat geweldig dat het jou zo inspireert.
Nog een fijne avond,
groetjes, Vanessa
Wat 'n poëzie...
En wat 'n foto... !
Lie(f)s.
:-)
ik vind dat je het nog geweldig doet lieve ria,
heb het met genoegen gelezen en gekeken, wat een schitterende foto hé:-)
lieve groet,
Een reactie posten