In de prachtige poëzie van Anton van Wilderode,
spreekt Maria
op deze wijze over haar Zoon.
spreekt Maria
op deze wijze over haar Zoon.
Mijn zoon is mijn zoon niet alleen,
mijn huis is een huis zonder wanden,
mijn vrucht ligt in alle handen
en mijn vreugd is voor iedereen.
Mijn zoon is mijn zoon voor altijd,
voor de duur van zijn kinderjaren
kan ik hem verwarmen, bewaren,
maar Hij kiest zijn uur en zijn tijd.
Mijn zoon is mijn zoon voor de pijn
voor de honger van alle geslachten
voor de wind van de winternachten
en voor allen die eenzaam zijn.
Mijn zoon is mijn zoon voor het kruis
voor het teken van zegen en schande
voor al de eeuwen ophanden
voor de deur naar het vaderhuis.
ria39
3 opmerkingen:
Als ik dit lees weet 'k ook dat ik veel te weinig in boeken heb gelezen ! Spijtig maar helaas Groetjes
Je had een goede nadenker van Gerda achtergelaten op mijn blog.... dank daarvoor. ;-)
Dit heb je weer schitterend weergegeven Ria, mijn complimenten!
Groetjes
Een reactie posten