De Wolken.
Ik droeg nog kleine kleren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag.
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag.
En ik riep: Scandinavië, en: eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder –
De wond’ren werden woord en dreven verder,
En ‘k zag dat moeder met een glimlach weende.
Daar gaat een dame, schapen met een herder –
De wond’ren werden woord en dreven verder,
En ‘k zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat ‘k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van ‘t vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van ‘t vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
– Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide –
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide –
een van mijn lievelingsgedichten.
met dank aan
Martinus Nijhoff (1884 - 1953)
4 opmerkingen:
Heel erg mooi Ria,met ook erg mooie foto's er bij.
Groetjes Ans
wat een beklijvend gedicht lieve Ria,
begrijpen doen we allemaal pas later hé...
een heel fijne zondag gewenst
xxx
een prachtig gedicht Ria
en mooie wolkenfoto's
fijne zondagavond
Mooi gedicht en mooie foto's.
En wolken... wat je er al niet in kan zien .... ;-)
Een reactie posten