Ik weet nog, hoe u sliep,
in de armen van de dood.
Vredig sliep u, in uw huwelijksbed,
omringd door bloemenkransen.
De laatste maanden had u veel geleden,
wij allen hebben toen vurig voor uw genezing gebeden.
...maar uw tijd was gekomen,
nu slaapt u samen met uw lieve man, onze grootva,
onder het lover van de kersenbomen.
Het is zolang geleden,
zelfs de graven zijn oud en versleten.
Velen liggen hier verlaten,
anderen worden nooit vergeten.
...maar de natuur, die houdt stand.
...en de liefde, zal nooit verbleken.
Rozen hebben de kracht om eeuwig te leven.
samen met de doden zijn de bloemen bijna vergaan,
maar oprechte liefde en genegenheid
blijft generaties lang bestaan.
Ieder jaar nog, bezoeken wij trouw de grootouders,
hun lichaam lang vergaan.
Maar hun zielen, die blijven voortbestaan.
Bloeien er verse bloemen op een graf,
de pijn nog niet voorbij
om een afscheid kort geleden.
In lijden en in pijn ging Hij ons voor,
maar ééns, dat weten en geloven wij,
zal er Verrijzenis zijn.
Het licht zal nooit doven,
velen zingen reeds in Zijn voorhoven...
Rijkdom in het leven,
is bij het sterven van geen tel...
De liefde die wij deelden,
en kwistig hebben rondgestrooid...
zal ons begeleiden, naar Hemelse Paradijzen...
Ook over de grenzen van de dood
zijn mensen met elkaar verbonden...
...al is het enige dat rest een plastiek bloem
en een gebroken graf.
de tand des tijds, die doet zijn werk...
al heelt de tijd ook vele wonden...
de bomen worden krom en oud...
maar "heiligen" worden niet vergeten...
.
.
...dit oude kerkhof zal niet zo gauw verdwijnen,
Hier rust Hermanke Wijns...,
velen vonden er hulp en troost...
onder het lover van de Japanse kersenbomen,
is deze begraafplaats
in bescheiden schoonheid
tot rust gekomen.
ria
9 opmerkingen:
prachtig ria.....
over de grenzen van de dood heen,liefde is en blijft wat het is, "liefde"
soms kom je er laat achter en moet iemand eerst doodgaan om te beseffen hóeveel je van die mens houdt....
nooit vergeten altijd in je hart...
ik blijf laten weten dat ik van haar hou...
wat ze er mee doet is haar zaak...
het houdt nooit op,
't is...
onsterfelijk..
schitterend mooi ria, ...
dank je wel,
xxx
aangrijpend mooi Ria
Een heel mooi eerbetoon aan alle dierbare overledenen!
grtjs
een heel mooi en sereen logje....
lieve...lieve ria.wat heb je dat weer prachtig weergegeven,helaas kon ik met allerzielen niet naar de kerk,maar mijn Theo zit altijd in mijn hart waar ik ook ben
in het ziekenhuis heb ik heel goeie begelijding gekregen,ik wilde zo graag nog te communie,en dat heeft ze met de specialist voor elkaar gekregen.net voor ik van mijn kamer ging kwam ze mij de communie persoonlijk brengen.en hebben we samen gebeden,
nog bedankt voor al je lieve berichtjes hoor,ik ben er nog niet,krijg nog steeds geen hulp,en de oefeningen moeten ook nog beginnen.
lieve groetjes van GREET
wat een ontroerend en sereen blog, ria!!
in de armen van de dood .. jezelf geborgen voelen ..
ik ben 'ns gaan googlen op herman wijns want ik heb nog nooit van 'm gehoord.
dankjewel voor deze 'ontdekking', ria!!
gezellig weekend,
pffft hier moet ik even van bijkomen.Mooie nagedachtenis Ria.
Jezelf geborgen voelen in de armen van de dood en de schoonheid van deze begraafplaats waaraan je ziet en voelt hoe waarachtig wij de overledenen eren en die ondoorgrondelijkheid van de weg naar het paradijs respecteren. Ik schreef eens over de Levensloopbestendige huizen van Humanitas dat het zo een genoegen is om te worden, zoiets is ook op dit kerkhof van toepassing Ria.
Een prachtig ontroerend en ingetogen weblog.
Een reactie posten