Jouw lippen die ik kustte.

Bloemen bloeien langs de weg waarop ik langzaam slenter
In de verte ligt jouw huis
Ik zie je fiets, je bent er
Ik loop hier elke dag
't Is een klein kwartiertje om
Toch hoop ik op een lach dat ik je tegen kom.

Je weet niet zeker wie ik ben
Maar ik vergeet je niet
Je loopt me altijd strak voorbij zonder dat je me ooit ziet
Ik loop hier elke dag
De zomer is al om
Toch hoop ik op een dag dat ik je tegen kom

Heel veel eikels op de weg
Ik ben de aller grootste
Omdat mijn liefde mij nog niet tot aan je voordeur loodste
Ik loop hier elke dag
En drie kwart jaar is om
Toch hoop ik op een lach dat ik je tegen kom

Sneeuw valt langzaam op de weg

En het wordt alsmaar kouder
Zonder nog dat jij het weet worden we samen ouder
Ik loop hier elke dag
Het jaar is bijna om
Ik hoop nog op een dag dat ik je tegen kom

Bloemen bloeien in de berm
Waarin we samen rusten
Het is niet zo lang gelee dat ik jouw lippen kuste
Ik liep hier elke dag
Ik weet nu waarom
De lach op jouw gezicht die ik daar tegenkom

Ik liep hier elk dag
Een jaar lang kwartiertjes om
En ja het was het waard
Nu lachen we erom

Guus Meeuwis en Vagant

geniet nog van de mooie dagen

ria

Dichters

Liefde

Er was eens een man,

en ergens een vrouw,

ze hadden elkaar nooit ontmoet,

maar ze speurden heel diep

dat er iemand was

die aan hen dacht.

Ze leefden hun leven

eenvoudig, elke dag

anderen bijstaan
was hun roeping en kracht.

Op een dag kwam een vriend

en vroeg aan de man,

“ga je niet mee,

een uitstapje naar zee?”

Waarom niet, dacht de man,

met vrienden onder elkaar.

Zo treinden ze samen naar zee,

hadden een luchtig gesprek

en het weer, dat viel mee.

De zee lag zo kalm

en de lucht was zo blauw,

meeuwen schreven hun naam

en plots…zomaar, zag hij haar.

Eén enkele blik

een gouden aureool,

die zon in d’r haar.

Was dit echt, kon dit zijn?

of was hij aan ’t dromen?

Ook zij keek hem aan,

ogen onbevangen en klaar.

...zo kan de liefde

gans onverwacht;

maar wel ooit verhoopt

in een mensenleven komen.

ria

september 2010

Huisjesslak

Geloof me maar,

dit was een mooi exemplaar

al niet meer zo jong,

met een huis als een villa;

.

maar...'t zijn zo'n vieze, glibberige dingen,

die niet enkel planten of bloemen afknabbelen,

maar ook nog overal hun handtekening achterlaten.

.

Een paar dagen na het bezoek van deze huisjesslak

kreeg ik een gewone slak op visite,

maar dat is een verhaal voor later.

ria

Ik kan niet anders

dan mij vakantie even te onderbreken,

omwille van deze hartverscheurende realiteit:

Deze keer geen foto's of poëzie maar bikkelharde werkelijkheid.

Er is veel kans dat ook bij U zo'n nieuwsbrief in de bus viel.
Dan weet U waarover het gaat.

Voor hen die niet op de hoogte zijn over dit drama
dat zich weer dreigt te voltrekken, deze oproep.

Dank voor uw aandacht en uw begrip.
Dank voor uw steun in naam van Caritas en de duizende mensen
die een toekomst krijgen dank zij een bijdrage, hoe klein ook.

ria

Leeg huis

mis me niet,

ik kom terug

groetjes,

ria

ZILVERkaars.

dank aan Klaproos, zij speelde mij de juiste naam door

tot weerzien?

ria

Langs Vlaanderens wegen...





Als U niet zelf achter het stuur moet zitten

kijk dan eens naar het wolkenspel,

het geeft rust in het drukke verkeer.

Maar aan de chauffeur, één goede raad:

"kijk naar de weg en naar de anderen die voor, naast,

of achter U rijden.

En vooral, wees een dame, een heer

in het verkeer!

mooie zondag

ria

Deze rit duurde één uur en vijfenveertig minuten,
maar dat lag meer aan de files dan aan de afstand (85 km)
In die tijd heb ik fantastische hemelprojecties mogen aanschouwen,
in alle schakeringen van blauw, wit en grijs.
Onder plensende buien en dan weer met een stralende zon.

Dan kan allemaal in ons eigenste Wallonië en Vlaanderen.
We staken de taalgrens over, zonder één enkel probleem.
Spraken die dag drie verschillende talen en ontmoetten aangename mensen.
Maar vooral: "op de grens van zomer en herfst genoot ik van een mooi spektakel".