Wat zouden we zijn zonder haar?

Personalize your own slideshow design

Oost-west, thuis best!

Ze zijn er weer...

de vogeltjes, allerlei soorten

verdringen zich

rond de voedertafels,

...ook ik ben er weer...

wie zou ze anders voedsel moeten geven,

ik dus,

de voedstermoeder van de wintervogels.

ciao!

ria

ps. als je me hier mist,

denk dan maar dat ik tussen mijn vogeltjes zit!

De bank

Ben ik somber?

Zeker niet,

maar ik kwam deze foto tegen,

die sprak me aan...

.

Daarom

wou ik er graag

een versje aan breien...

Dus,

steken opgezet

en dit is het resultaat...!

Ik knijp er ook even tussen uit.

.

Dank aan alle bezoekers die hier regelmatig

een berichtje achterlaten.

See you later, on your blogs!

ria39

I put the kettle on...

This photo album made with Smilebox

Kaarsjes branden

Morgen met goede moed

een nieuwe werkweek aanvatten,

dat wens ik ieder van u van harte toe,

ria39

Een kortverhaal

Lang geleden,

ik weet echt niet meer hoelang

kreeg ik deze wintercactus.

Blijkbaar heeft hij het naar zijn zin,

want ieder jaar opnieuw bloeide hij naar hartelust.

De laatste tijd kreeg hij ook een flinke scheut,

zo vond ik althans...

Deze fuchsia kleur is nu niet bepaald

een kleur die ik zelf zou kiezen,

maar een gekregen paard...

en hij deed nog zo zijn best,

dus hij mocht blijven.

... maar dit jaar gebeurde er iets wonderlijks...

Ik zei toch dat ik vond

dat hij zo struis begon te worden;

en ja...hij was zwanger van een bruidje!

Vraag me niet hoe dit in de cactuswereld gaat.
maar hij heeft het voor elkaar gekregen.

Zonder tussenkomst van mensenhanden, zo maar uit zichzelf.

Na jaren alleen te hebben doorgebracht

heeft hij zich de mooiste bruid gezocht en ook gevonden.

Ik ben er zo blij mee, voor hem, voor haar,

maar ook voor mezelf,

want haar bruidskleed is één van mijn lievelingskleuren.

Zo zie je maar...

als we geduld hebben,

met onszelf, met de ander,

dan komt alles voor elkaar.

Dit was zowaar,

mijn kortverhaal

ria39



Het heeft gesmuerd...

zegt men dat niet in de Vlaanders

wanneer er dikke mist hangt?

Wij, hier in de provincie Antwerpen houden het op mist.

Dat was het dan vandaag, de eerste mistige herfstdag

die notabene ook heel de dag is blijven hangen.

Deze morgen even de tuin ingetrokken,

want ook dit weer heeft zijn charmes

de Toverhazelaar

in de Cornus, die vorige week nog groene blaadjes droeg,
verschijnen reeds de eerste knopjes voor de bloempjes in februari...

Malus Evereste, blozend maar verdrietig...

ook in de mooie witte Rododendrons vormen zich reeds knoppen,
terwijl de oude bloemen nog niet helemaal afgestorven zijn.

 

en wat de rozen betreft, deze Edenroos

de Bonica en...

en de... Golden Shower geven het nog niet op!

...en wat vindt U van dit plaatje, kent U ze nog?

ach alle schoonheid is vergankelijk!

dan zullen wij maar niet klagen
over een rimpeltje meer...

dit was hun zomerkleed,
nu zijn ze op het randje van de dood,
maar als vaste plant,
zijn ze er volgend jaar weer.

Gegarandeerd!

ria

Dromen - laatste deel.

Wat er aan voorafging

Dat lieve, mooie, warme, gekoesterde huis.
Ik wou en zou het terugzien.

Ik meldde mij...

Dromen

wordt vervolgd

 VERVOLG

De laatste gouden dagen...

This picture slideshow customized with Smilebox

De naakte schoonheid van de herfst...

Guirlande d'amour - FOR EVER...

Onze Amadeo speelt zijn laatste lied...

"de zomer is vergangen",

...het laatste appeltje aan de boom

.

Ik zal het toch maar plukken,

anders valt het misschien

of Amadeo's hoofd!

ria

Poëtische Herfstbeelden

Make a photo album Neem uw tijd om dit album te laten opengaan. Hou de muisknop op de rechterpijl om de teksten te lezen. U kunt de Escape-knop gebruiken om af te sluiten. Muziek kunt u beluisteren als u uw boxen open zet. veel kijk en luistergenot. ria

In de armen van de dood

Ik weet nog, hoe u sliep,

in de armen van de dood.

Vredig sliep u,  in uw huwelijksbed,

omringd door bloemenkransen.

De laatste maanden had u veel geleden,

wij allen hebben toen vurig voor uw genezing gebeden.

...maar uw tijd was gekomen,

nu slaapt u samen met uw lieve man, onze grootva,

onder het lover van de kersenbomen.

Het is zolang geleden,

zelfs de graven zijn oud en versleten.

Velen liggen hier verlaten,

anderen worden nooit vergeten.

...maar de natuur, die houdt stand.

...en de liefde, zal nooit verbleken.

Rozen hebben de kracht om eeuwig te leven.

samen met de doden zijn de bloemen bijna vergaan,

maar oprechte liefde en genegenheid

blijft generaties lang bestaan.

Ieder jaar nog, bezoeken wij trouw de grootouders,

hun lichaam lang vergaan.

Maar hun zielen, die blijven voortbestaan.

Bloeien er verse bloemen op een graf,

de pijn nog niet voorbij

om een afscheid kort geleden.

In lijden en in pijn ging Hij ons voor,

maar ééns, dat weten en geloven wij,

zal er Verrijzenis zijn.

Het licht zal nooit doven,

velen zingen reeds in Zijn voorhoven...

Rijkdom in het leven,

is bij het sterven van geen tel...

De liefde die wij deelden,

en kwistig hebben rondgestrooid...

zal ons begeleiden, naar Hemelse Paradijzen...

Ook over de grenzen van de dood

zijn mensen met elkaar verbonden...

...al is het enige dat rest een plastiek bloem

en een gebroken graf.

de tand des tijds, die doet zijn werk...

al heelt de tijd ook vele wonden...

de bomen worden krom en oud...

maar "heiligen" worden niet vergeten...

.

.

...dit oude kerkhof zal niet zo gauw verdwijnen,

Hier rust Hermanke Wijns...,

velen vonden er hulp en troost...

onder het lover van de Japanse kersenbomen,

is deze begraafplaats

in bescheiden schoonheid

tot rust gekomen.

ria