Ik droeg nog kleine kleren
en ik lag languit
met moeder in de warme hei.
de wolken schoven boven ons voorbij,
en moeder vroeg, wat ik zag
En ik riep: Scandinavië en: eenden
Daar gaat een dame, schapen met een herder-
De wond'ren werden woord en dreven verder,
maar ik zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat ik niet naar boven keek
ofschoon de hemel vol van wolken hing
ik greep niet naar de vlucht van het vreemde ding,
dat als een schaduw langs mijn leven streek.
Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
en wijst mij wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ikzelf en zie in het verschiet,
de verre wolken waarom moeder schreidde.
Martinus Nijhoff
...ik ben en blijf een wolkenspotter,
wolken zullen er altijd zijn,
daar weten de trekvogels alles van
*******
ps. ik heb er mijn hartje aan opgehaald,
ik hoop U ook
ria
7 opmerkingen:
Hallo Ria
Wat een prachtige tekst en foto's.Ik keek vroeger als kind maar ook nu nog als ik op een bankje op de heide zit naar de lucht en de wonderlijke dingen die plots opdagen....Fijn dat ik hier een kijkje kon komen nemen..ontzettend mooie reeks
Prachtige wolkenluchten zijn dit.
Die kleuren zijn indrukwekkend.
En die tekst...echt geweldig.
Groetjes Ans
Prachtige foto's en tekst Ria.
Mooie wolkenluchten zijn altijd boeiend, zeker als het zonlicht er doorheen schijnt.
OT: met mijn moeder gaat het wel, het is stabiel. Ze is weer thuis. Voor de rest: hopen dat het lang zo blijft.
een heel mooie combinatie ven beeld en tekst !
groeten
Schitterende wolkenluchten en een mooie tekst, prachtig samengebonden Ria!
groetjes
Bijzonder mooie luchten!
Ja Ria,
wolken zijn erg bijzonder
en nooit
nooit hetzelfde!
Wonderlijk Wolken
om naar te kijken!
Prachtig gedicht erbij!
Een reactie posten