Straks wordt ze honderd

 

foto achtergrond, Pinterest.

ria39

Lente en Jeugd

LENTE en JEUGD

en een heerlijke ochtend

onbezorgd lopen ze samen

de velden in,

de dageraad tegemoet.

De zon komt hen tegen,

haar frisse ochtendstralen

priemen door de nevels

die als zilveren draden

het landschap sieren.

Hun hart jubelt

bij zoveel schoonheid

die ze samen ervaren

en hun handen zoeken elkaar

in een vertrouwd gebaar.

Hoog in de ijle lucht

zingt er een wielewaal,

in trillende klanken

dankend zijn schepper

om zijn prille bestaan.

Stil staan ze en luisteren,

in blije verrukking,

zoals een moeder geniet

van haar pasgeboren kindje,

hoe het ademt, hoe het leeft.

Hun stralend-jonge lichamen

helder afgetekend

tegen het landschap en omslijst

door gouden zonnestralen

vertellen over hun intens geluk.

Dankbaarheid vervult 

hun jonge harten, overweldigd

door de liefde voor elkaar

en voor het wonder

van deze schitterende dageraad.

"Wie zijn hart te luisteren legt

leeft tweemaal."

ria39

Vrienden...

Met HARTelijke groeten

aan vrienden en bezoekers,

ria39

Onbekend

is daarom niet onbemind...

nooit eerder gezien of over gehoord,

maar wat is ze prachtig.

Comet or Moon Moth (Argema mittrei)

Kent U ze?

VORIGE PAGINA

tot .....groetjes,
ria39

Het sprookje van het geduld!

Er was eens, lang geleden...

een kleine struik, 

genaamd Klimhortensia...

Hij keek mij liefelijk aan en zei,

"toe, neem me mee?'

Ik zal groeien en bloeien,

jaar na jaar,

bijtjes en hommels

mogen naar hartelust in mijn

kantwerk stoeien.

Hij hield zijn belofte en groeide en groeide,

maar bloemen, geen één.

Negen lange jaren, 

van hoop en verlangen,

de klimhortensia hield ons

in zijn greep gevangen.

Geduld is op,

de bijl er in,

heb jij het hier niet naar je zin?

...maar op een dag kregen wij te horen,

die plant die moet op 't noorden,

daar is hij voor geboren.

...de tranen liepen over mijn wangen,

niet hij, maar wij

hielden hem op het zuiden gevangen.

Maar na tien lange jaren,
van geven en van nemen,

zijn toen toch, 

de eerste bloemen verschenen!

Ken je dat verlangen

naar een kindje klein?

...wachten, immer wachten

op het wonder,

want jouw liefde kan niet zonder.

...en dan is er die kleine schat,

misschien toch niet

zo onverwacht...

teer, en toch weer niet,

een schoonheid,

die met zijn lach

jouw hart en ziel beroert.

Ieder jaar een nieuw verhaal,

telkens weer ontdekken,

hoe leven zich ontplooit...

En op een dag,

kiest hij zijn bruid,

een roosje teer, in wit satijn,

Bijna draagt zij haar bruiloftkleed,

een naam zo slim gekozen,

'Guirlande d'Amour'

zal stralend wit naar hem blozen.

De hommels en de bijen,

dekken de tafel voor het feest,

...de kanten sluier is geweven,

de bruidskindjes voor een eerste pasbeurt

langsgeweest.

Slechts één probleem

de bruid draagt scherpe klauwen,

haar dorens

berokkenen leed...

...ik vraag mij af, of onze vriend,

de klimhortensia

dat weet?

ria - foto's van heden morgen 19 mei 

tekst, die hoort er bij...

groetjes,

ria39 

Buiten zijn...

SCHRIJVEN

Zet mij niet achter 'n bureau 

om een gedicht te schrijven, 

dan staan mijn letters haaks en scheef 

en zien mijn vingers blauw. 

Geef mij maar emmer en een zeem 

of gieter in de hand, 

zo ren ik door huis en tuin, 

al dichtend heel galant. 

Hoe meer ik met water speel

hoe meer mij dat verblijdt 

al spuitend plant en groen, 

terwijl maar denkend-dichten 

gewoonweg, simpel doen! 

Na vele uren buiten, 

in samenzang met de vogeltjes 

die rond mijn oren fluiten, 

verhuis ik naar mijn pc 

en speel daar nog 'n uur of twee. 

De woorden vloeien uit mijn pen, 

die ik toch niet hanteer, 

mijn vingers toveren z'uit mijn brein, 

waar ze zijn gestockeerd. 

Zo zal wel ieder dichter 

hebben, zijn klein geheim, 

het mijne is heel simpel, 

buiten

en daardoor gelukkig zijn. 

17 april 07

ria

Nu zijn we 7 jaren verder:

dat rennen door de tuin, gaat iets minder snel

en zelfs het dichten

heel galant,

heb ik niet meer zo in de hand.

met een knipoog.

Oud, maar immer nieuw,

Er is groen en er is gras, 

er is rood en er zijn rozen, 

geel schittert fel. 

Het blauw is heel discreet, 

en af en toe zie je mij blozen 

Het is zó heerlijk 

om te zien en aan te raken; 

te vertroetelen 

alsof men nog een kleuter was; 

spelend in dat groene gras. 

Vogels in concert, hoog en zuiver, 

geen enkele valse noot...

En zie, gans onverwacht 

een bloeiende roos, knalrood! 

'Geluk', dát doet mij blozen! 

Ik zit op het puntje van mijn stoel, 

geniet in alle talen;

" Mijn God, ik weet u hier,

al kom ik U ook tegen 

in elk mensenhart.;

Ik wil U danken, 

en blijvend over U verhalen."

ria - 25.06.06

In die acht jaar is er in mijn gevoelsleven niet veel veranderd,

ik denk er nog altijd zo over.

Misschien dat ik daarom gelukkig ben?

Mijn Zoon.

In de prachtige poëzie van Anton van Wilderode,
spreekt Maria
op deze wijze over haar Zoon.

Mijn zoon is mijn zoon niet alleen,

mijn huis is een huis zonder wanden,

mijn vrucht ligt in alle handen

en mijn vreugd is voor iedereen.

Mijn zoon is mijn zoon voor altijd,

voor de duur van zijn kinderjaren

kan ik hem verwarmen, bewaren,

maar Hij kiest zijn uur en zijn tijd.

Mijn zoon is mijn zoon voor de pijn

voor de honger van alle geslachten

voor de wind van de winternachten

en voor allen die eenzaam zijn.

Mijn zoon is mijn zoon voor het kruis

voor het teken van zegen en schande

voor al de eeuwen ophanden

voor de deur naar het vaderhuis.

ria39

WIT - WHITE in our garden

WELCOME

OPEN GARDEN

Schneewitchen,

aan de boog en op stam

Herbloeiend, maar wel gevoelig voor ziekten.

Mme. de Filégonde, verkleurt naar wit...

schattig roosje, als klimmer en in border...
leren kennen in de tuin van rozendame Lies in Jabbeke.

de prachtige Schneewalzer, groot, sterk,
maar houdt niet van teveel regen...

en verder...

wit

en nog eens wit...

ben ik niet schitterend? ...en ik geur, zonder ophouden!

Tuindeurtje gaat voor even toe.

ria39