Eén maand geleden maakte ik een pagina over pioenen in de kunst.
Toen wist ik nog niet wat ik nu weet.
Mijn overgrootouders langs vaders kant hadden drie zonen. Overgrootvader werd ruim tachtig jaar. Ik heb hem nog gekend. Om beurten verbleef hij in de gezinnen van twee van zijn zonen, nadat zijn vrouw was overleden. Uit zijn tuin had hij twee pioenplanten meegebracht. Die altijd overdadig bloeiden. Na de dood van mijn overgrootvader, mijn grootouders en mijn ouders, kwam één van de planten in onze tuin terecht. In het begin heeft hij een paar keer gebloeid en daarna niets meer. Wij hadden al overlegd om hem aan een nichtje te geven die in een andere streek woont en er de geschikte grond voor heeft. MAAR, wonder boven wonder, dit jaar gaf hij plots vijf bloemknoppen, waarvan er drie open kwamen. Iedere dag ging ik kijken en maakte foto's van de evolutie. Het mooiste vind ik ze zelf als ze juist open komen. Ik maakte een collage. En ook nog enkele foto's afzonderlijk.
Om de waarheid te zeggen ben ik niet zo'n fan van pioenen, maar omdat deze reeds vier generaties in de familie is ben ik er wel trots op. Als we ooit van hier verhuizen, moet hij sowieso in de familie blijven. Dat is een MUST.
Omdat de onze er niet zo alleen zou staan, hebben we nog twee anderen erbij geplant.
De witte, echt een bijoutje en een donkerrode. Deze laatste heeft dit jaar niet gebloeid. Er is altijd wel een of andere dwarsligger.
De drie laatste foto's zijn geplukt op Pinterest - Met dank.
tot binnenkort.
ria
