Verwachten

ICE Maiden

ICE MAIDEN is haar naam

 

van alle fuchsia's die ik ken

is zij werkelijk de mooiste, men zou haar ook

"Sneeuwwitje" kunnen noemen.

Ik hoop dat U genoten hebt?

ria

Wolkengedicht

.

Mag ik hierbij een verhaaltje vertellen?

Met onze kleinkinderen die ver van ons wonen,

nl. in West-Afrika, maakten wij een akkoord.

Iedere keer als het volle maan is,

wuiven wij naar elkaar.

En de manenstralen brengen onze groet over.

Misschien een verhaaltje om blijgezind de dag af te sluiten.

Goede nacht,

ria

Gods creatuur

Er borrelt een liedje in mijn hart
van vreugde en van dankbaarheid

Om de natuur, om de seizoenen

om alle schoonheid die verblijdt.

Harmonie en kleuren,

een helder,

onvergetelijk scheppingsuur!

Ondanks alle wetenschap en kennis,

draagt dit palet Gods eigen creatuur

ria

Eenvoud...

.

ria

Grazen of genieten?

...wat ik mij nu afvraag:

" waarom staat dit paard te grazen,

terwijl zich rondom hem

zo'n prachtig landschap ontvouwt?"

één ding weet ik zeker,

als ik hier zou zitten met een uitgebreide pic-nic

zou die onaangeroerd blijven,

ik zou mij vergapen en verzadigen

aan de schoonheid van deze natuur.

...maar ik ben dan ook geen paard.

de fotograaf (die helaas onbekend is)

heeft een schitterend oog en dito camera.

ria

Lang geleden,

't Is lang geleden, heel lang geleden, dat ik haar nog gezien had, onze buurvrouw....

De buurvrouw, wiens tuin de onze omarmt, haar bomen tenminste en ook haar struiken. En plots hoor ik mijn naam roepen, van uit een andere corridor in een tuincenter.

Wil je geloven dat ik een tweede keer moest kijken voor het tot mij doordrong wie mij daar riep. Ja, onze buurvrouw. Diezelfde, wiens woning op amper 12 meter van de onze staat. Afgeschermd door groen, van de buitenwereld en ook van de buren...

Er heeft altijd een haag gestaan tussen die beide tuinen, een simpele gewone ligustrumhaag. In het begin toen buurvrouw er kwam wonen, deden we af en toe een praatje met elkaar over de haag, zoals we dat ook deden met haar voorgangers, een vriendelijk bejaard echtpaar.

Na een tijd kwam er een houten schutsel voor de haag, aan haar kant van de tuin, en nog later een veel hogere groenblijvende muur van snelgroeiende wintervaste planten. Er begonnen in het wilde weg nog bomen tussen te groeien, zodat we nu elkaar nog wel kunnen horen, af en toe, maar niet meer zien.

Maar vandaag dus, ontmoette ik onze buurvrouw, en ze riep mijn naam. Dat was een fijn gevoel. We voerden een babbel met mekaar, zoals we dat vroeger over de haag deden. De laatste keer dat dit plaats vond moet zeker tien jaar geleden zijn. En toch lijkt het pas gisteren. Zou er dan toch niet zoveel veranderd zijn?

Alleen maar een dubbele groene privacy-haag, die het kontakt met elkaar belemmert. Misschien moet ik wat meer naar dat tuincenter gaan, om haar daar te ontmoeten.

ria

Reizen...

een zonnige week toegewenst,

ria

Ik kan mij goed voorstellen dat sommige bezoekers

deze tuinfoto's wat gaan vervelen.

Geen probleem, dan slaat U dit logje gewoon over.

"Ieder zijne meug", zei de boer; (of was dat iemand anders?)

Voor ons is dit een paradijsje,

elke dag staan er nieuwe dingen te pronken,

of komen plantjes van langgeleden gezaaid, weer boven.

Na de rozenparfums bloeit de kamperfoelie overheerlijk.

Dicht bij het huis verspreid hij zijn heerlijke geur

dat het een lieve lust is.

Als ik er dan nog bijvertel dat ik hem ooit kreeg van onze oudste dochter

ter gelegenheid van een moederdag (zo'n 15 jaar geleden)

begrijpt u waarom hij mij dierbaar is.

ria

Een dag tussen de dagen

Een dag tussen de dagen,

de kleur blijft nog wat grijzig

vaag, maar beloftevol kan

het leven verder stromen.

Nee, ik beloof je niets,

ik verjaag schaduwen

en herinner je aan

je bron van licht dat ziet.

Een dag tussen de dagen

als een bocht in een rivier

waar 't water, even trager,

toch verder stroomt naar zee.

En hier is water dat

zuiverder je verschoont,

je eraan herinnert:

ook jij stroomt naar de zee.

Een dag tussen de dagen

met een gans eigen kleur en

nieuw als iets pasgeboren

onschuldig, niet geoordeeld.

De tijd uit tijdloosheid

gezien is vrij en niet

beladen. Ben dus snel

en jong van zien en zijn.

Een dag tussen de dagen,                                  

kleuren plooien vrij open

tot een regenboog, belicht

door onze ziende ogen.

Luk Heyligen
7 februari 1995

De tuin van de herinneringen

Ik dwaal in de tuin van herinnering, de tuin van mijn jeugd

met zonnestralen en bloemenkransen omhangen;

de oorlog pas voorbij, in die schitterende maand mei.

De tuin van mijn kindsheid met heerlijke blauwe pruimen

en tenten vol kindergeluk; vaderke en moederke spelen

met zusjes, nichtjes en neefje en het broertje dat later zou komen

Ik dwaal in de tuin van herinnering, de tuin van de liefde,

die ieder jong meisje zo verlangend ontmoet in haar dromen.

Voortaan het centrum in haar leven, tot ze samen nieuw leven geven.

Ik dwaal in de tuin van herinnering, van moeder zijn en oma worden

en weer met twee, hij en ik, terwijl het kroost is uitgezworven.

Niet lang meer, niet ver meer, is de weg die ik mocht gaan.

Nog vijf, nog tien, nog vijftien jaar? Alleen Hij weet en dat volstaat.

Ik dwaal door de tuin van ‘n gelukkig leven en dank met heel mijn hart

voor alles, wat Hij mij zo kwistig heeft gegeven.

ria - 13 mei 2009

Koolwitjes

Een heel klein simpel vlinderke

dat vloog door onze tuin,

...in gezelschap van enkele vriendinnetjes,

ze waren allemaal wit,

...geen enkel was er bruin...

Ze slurpten van de nectar

en puurden onvermoeid,

verzadigd als zij waren,

deelden ze met elkaar van de overvloed.

Eén vraagje gaat er door mijn hoofd;

"hoe komt het toch

dat dit jaar niet tientallen

maar honderden koolwitjes

hier vliegen in het rond?"

ria

ps. Ik zie dus amper andere vlinders, in vergelijking met vorige jaren.

Is daar een verklaring voor? 

Het lied dat wij nu zingen...

Gij komt tot ons gans onverwachts

in alle mooie dingen.

in bloemen, in de zonnepracht

in 't lied dat wij nu zingen

...in 't brood dat op de tafel staat

in 't hart dat blij en dankbaar slaat,

in duizend, duizend dingen.

Gij komt tot ons in het morgenuur
in dauw van nieuwe dingen,

in 't kind dat lacht, in licht en vuur,
in 't lied dat wij U zingen,

in 't woord dat Gij nu tot ons spreekt,

in 't brood dat Gij hier met ons breekt,

in duizend, duizend dingen.

Gij komt tot ons in heel de dag
in arbeid van de dingen,
in zorg en vreugde, pijn en lach,
in 't lied dat wij dan zingen.

In liefde ook van man en vrouw,

in vriendschap, vrede en in trouw
in duizend, duizend dingen.

Gij komt tot ons als 't avond is,

in het sterven van de dingen,

in 't afscheid, dat het laatste is,

in 't lied dat wij niet zingen.

Op 't woord dat Gij spreekt, hopen wij,

Uw liefde is ons toch nabij

in duizend, duizend, dingen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

tekst: L. Adeleydt

muziek: F. Grypdonck - uit: Zingt Jubilate

  - Fotografen onbekend -

De foto's worden mij meestal toegezonden via pps, echter zonder naam.
Anderen komen uit de bibliotheek van Microsoft.
Gelieve mij te melden als één deze foto's uw eigendom zou zijn.
Dank, ria39